என் முதுகில் எனக்கு நானே கொடுத்துக்கொண்ட ஷொட்டுகள்!!

என் மனதுக்குள் பொங்கி பிரவாகமாகப் பெருகியதை எல்லாம் பதிவுகளாகப் பதியப் பதிய
விஷயங்கள் தூர் வாரிய கிணறு போல் ஊற்றுப் பெருகி நிரம்பியது.

அவற்றையெல்லாம் வலையுலக மக்களோடு பகிர்ந்து, அவர்களும் அதை ரசித்து பின்னோட்டமிடுவதைப் பார்த்து மனம் மகிழ்ச்சியால் பூரித்திருக்கிறது. இதுவரையில்லாத அளவு நண்பர்களும் நண்பிகளும் சகோதர சகோதரிகளும் பேரன் பேத்திகளுமாக என் வலையுலகக் குடும்பம் அழகாக பின்னப்பட்டிருக்கிறது. இதுவே எனக்கு புத்துணர்ச்சியும் உற்சாகமும் தருகிறது. என்னை புதுப்பித்துக்கொள்ள ஒரு களமாகவும் இருக்கிறது.
அதற்கு என் மனமார்ந்த நன்றியை எல்லோருக்கும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

நான் எழுதியதில் எனக்குப் பிடித்தவைகளை உங்களுக்குப் பரிமாறுகிறேன். என் முதுகை நானே தட்டிக் கொடுத்துக் கொள்கிறேன். நான் சமைத்த சாப்பாட்டை நான் ருசியே
பாக்க மாட்டேன். எப்படியிருந்தாலும் அது சாப்பிடுபவர்கள் பாடு. அனேகமாக அது நல்ல
பாடாகவே இருக்கும்.

'ராஜாதிராஜ மக ராஜ வீரப் பிரதாபன்...'ன்னு ஒரு ஆணாயிருந்தால் ஆரம்பிக்கலாம். ஆனால் எனக்குத் தோதாக, 'தங்கச்சரிகைச் சேல எங்கும் பளபளக்க தனியாளா வந்தேனய்யா..!' என்று எனக்கு நானே பாடிக்கொண்டு ப்ளாக்குக்குள் வலது கால் எடுத்து வைத்து நுழைந்தேன்.

அது நல்ல ரம்பம்பம்பம்....ஆரம்பம்!!மடமடவென்று வந்துவிழுந்த பதிவுகளிலிருந்து
எனக்கும் அது புரிந்தது. மனசும் கைகளும் பரபரக்கவாரம்பித்தது.



'ஊருக்கு ஊர் என்ன பிரசித்தம்' என்ற பதிவு எனக்குப் பிடித்ததில் ஒன்று. பதிவு வெளியானதும்...எங்க ஊரில் அது பிரசித்தம்...எங்க ஊரில் இது கிடைக்கும்...இதை விட்டுட்டீங்களே...அதை சொல்லலையே?' என்று குமிந்த பின்னோட்டங்களைப் பார்த்ததும்
உற்சாகத்தில் துள்ளிக் குதித்தது மனம். என்னோட கருத்துக்களும் நிறைய பேரைச் சென்றடைந்திருக்கிறதே!!!!
இங்கே பாருங்க



அமெரிக்க சென்று வந்த போது அங்கே நான் கண்டது கேட்டது ரசித்தது எல்லாம்
ஒவ்வொன்றாக பதிவிடும் போது...எங்கே ரொம்ப பீத்திக்கிறா...அலட்டிக்கிறா...என்பார்களோ
என்று சிறிது யோசித்தேன். ஆனால் பிறர் பதிவுகளைச் சென்று படித்தபோது எல்லோரும் இதுபோல் பீத்திக்கிறாங்க....அலட்டிக்கிறாங்க என்று அறிந்தபோது அப்பாட! என்றிருந்தது.
அப்புரம் என்னங்க? நாம் பெற்ற பேறு..இன்பம்..அனுபவம்..பிறரோடு பகிர்ந்து கொள்வதில்
இருசாராருக்கும் மகிழ்ச்சிதானே!!

'நயாகரா என் நெஞ்சினிலே' நயாகரா நீர்வீழ்ச்சியை இன் காமெரா லென்ஸ் வழியே
காட்டியிருக்கிறேன். அங்கு கடற்புறாக்களுக்கு ஓடிஓடி தீனி இறைத்துப் போட்டது
மறக்க முடியாதது.
அது இங்கே


செயிண்ட் லூயிஸ் நகருக்கு அருகிலுள்ள "மெரமெக் கேவன்ஸ்" குகைக்குள் நுழைந்து
வெளிவந்தது ஒரு மெய்சிலிர்க்க வைத்த அனுபவம்! படங்களோடு பகிர்ந்து கொண்டதில் திருப்தி.
பாருங்க


'திருப்பதி தரிசனம்' அனுபவம் இறுதியில் விழுந்துவிழுந்து சிரித்தாலும் தெய்வ தரிசனம்
எங்களை கொஞ்சம் உய்ய வைத்ததென்னமோ நிதரிசனம்!!
தரிசனம் இங்கே



மதர் மேரி அலெக்ஸ்! எனக்கு பேபிக் கிளாசிலிருந்து பள்ளிப் படிப்பு முடியும் வரை தலைமையாசிரியராக இருந்து எங்களையெல்லாம் நல்வழிப் படுத்தியவர். சமீபகாலம் வரை அவரது
பிறந்தநாளன்று சென்னை சிறுமலர் கான்வெண்டில் ஓய்விலிருக்கும் அவரைச் சென்று வாழ்த்தி ஆசிபெற்று வருவோம். அவரை கௌரவப்படுத்த ஒரு பதிவு.
மதர்

வல்லி அழைப்புக்கிணங்க நான் போட்ட 'எட்டுக்கு எட்டு'...எட்டும்வரை எட்டியிருக்கிறேன்.
ஆழ்மனதில் சுழன்று கொண்டிருந்த நினைவுகளையெல்லாம் வழித்தெடுத்து தொகுத்திருக்கிறேன்.
இங்கே எட்டுங்க

'வா வாத்யாரே வீட்டுக்கு' என்ற தலைப்பில் எழுதிய சிறுகதை, எனக்கே முடிவில்
சிரிப்புப் பொத்துக்கொண்டு வந்தது. நல்ல தமிழும் சென்னைத் தமிழும் நிகழ்த்திய போட்டியில் இறுதியில் சென்னைத் தமிழே வென்றதை வேடிக்கையாகச் சொல்லியிருக்கிறேன்.
தலைப்பைப் படித்துவிட்டு அது சரியில்லையே...'வா வாத்யாரே வூட்டாண்ட!' என்றல்லவா
இருக்கவேண்டும்? என்று பின்னோட்டங்கள் வந்தன. ஒரு பாதி சென்னைத்தமிழ் மறுபாதி
நல்ல தமிழ் என்று விளக்கினேன்.
இங்க பாரு வாத்யாரே

வெத்தல போட வாறீங்களா? மறந்து போன ஒரு கலாச்சாரம் பத்தி வெற்றிலை,பாக்கு,சுண்ணாம்புச் சுவையோடு எழுதிய பதிவு, பிடித்ததில் ஒன்று.
வெத்தல போடுங்க


குங்குமம் செய்யலாமா? சமையல் குறிப்புகளே போட்டுக்கொண்டிருந்தால் எப்படி? எங்க வீட்டில்..அம்மாவும் பிறகு அப்பாவும் வீட்டிலேயே தயார் செய்யும் குங்குமம் செய்யும் முறையை பெற்றோர் நினைவாக பதிவாகப் போட்டிருந்தேன். அப்பாவிடமிருந்து நான் நேரடியாகக் கற்றுக் கொண்டது மறக்க முடியாதது.
குங்குமம் எடுத்துக்குங்க

என்னை நானே ஷொட்டிக்கொண்டே இருந்தால் ஷொட்டிக்கொண்டே போகலாம்!
இங்கன நிறுத்திக்கிறேன்.