வருகிறேன்

நான் உன்னை விட்டு விலகுவதுமில்லை, உன்னை கைவிடுவதுமில்லை - இது பைபிள் வசனம்.
இந்த வாசகத்தை போன்றே என்னை விட்டு விலகாமலும், மனம் சங்கடப்படும் போதெல்லாம் என்னை கைவிடாமலும் இருப்பது எழுத்தும் வாசிப்பும் தான், மனிதர்களை விடவும் மனமெங்கும் என்னை அதிகம் ஆக்ரமித்தது எழுத்துதான்.

கன்னாபின்னாவென்று படித்துக்கொண்டிருந்த நான் ஒரு கட்டத்தில் எல்லாவற்றையும் நிறுத்தினேன். மளிகைக் கடையிலிருந்து வரும் பொட்டலப் பேப்பரைக் கூட விட்டு வைக்காத நான் எதையுமே படிக்காமல் இருந்தேன். மீண்டும் இந்த வலையுலகத்திற்கு வந்த போதுதான் எனது வாசிப்பின் புதிய பரிணாமம் தோன்றியது. ஆச்சரியப்பட்டுப் போனேன். விரிவாக படிப்பது, அதை வேறொரு கோணத்தில் வைத்து யோசிப்பது என்று எப்போதும் என்னை ஏதோ ஒரு உலகிற்கு அழைத்துக்கொண்டு போனது.

எத்தனையோ பேர் எவ்வளவு அருமையாக எழுதுகிறார்கள், இவர்களுக்கெல்லாம் இப்படி ஒரு வலைப்பூ என்ற ஒன்று இல்லையென்றால் அவர்களின் டைரி க்குள்ளே தானே இவையெல்லாம் முடங்கிப்போயிருக்கும். மேலும் எழுத தூண்டுதலுமற்று, அப்படியே கேட்பாரற்று அவர்களின் எழுத்துக்குள் எங்கு போயிருக்கும்? இந்த கேள்வி சில நல்ல படைப்புகளை படித்து முடித்தபின் எனக்குத் தோன்றும்.

வலைப்பூவை படிக்க ஆரம்பித்த பிறகு என்னிடமிருக்கும் புத்தகங்களெல்லாம் மீள் வாசிப்பு செய்யப்படுகின்றன. எழுத்து ஒன்றேதான். ஆனால் இடைப்பட்ட காலகட்டங்களில் அதன் புரிதல் வேறாயிருக்கிறது.

அலுவலக அழுத்தம், குடும்பச் சுமைகள் இதற்கு நடுவே நம்மை இளைப்பாற்றிக்கொள்ள நமக்கே நமக்கென்று கிடைத்த தனி ஒரு இடம். மனதை நிறைய வைக்கும் வாசிப்புகள், நல்ல நட்புகள், நெகிழ்ச்சியான சில நிகழ்வுகள் என இந்த வலைப்பூ உலகம்
எனக்கு தந்தது அதிகம்.

முடிந்தமட்டும் கொடுத்தவேலையை செய்திருக்கிறேன்.
நேரமின்மையால் என்னால் இன்னும் பலரின் பல பதிவுகளின் சுட்டிகளைத் தரமுடியவில்லை.

வலைச்சரத்தின் மூலமாக என்னை இன்னும் சிலர், பலருக்கு அறிமுகப்படுத்திய திரு. சீனா அவர்களுக்கு நன்றிகள்

இறுதியாக என்னைப் பிறருக்கு அறிமுகப்படுத்திய எனது சில பதிவுகள். இந்த இரண்டுப் பதிவும் நான் எழுத வந்தது வேறு,ஆனால் எழுதியது வேறு. எழுத ஆரம்பித்த பிறகு மனதில் தோன்றியதை அப்படியே பதிவு செய்தேன்

1. என் அப்பாவைக்குறித்தான இந்தப் பதிவு

2. தெருக்கூத்து

3. அன்புள்ள வர்ஷினிக்கு
(எந்த முன் தோன்றலுமில்லாமல், முந்நாளின் நிகழ்வை என் மகளுக்கு உரைக்காமல் வந்த பின் நான் அவளுக்கு சொல்லுவதைப் போல எழுதிய பதிவு இது.
என் மனதுக்கு மிகவும் நிறைவாய் உணர்ந்த பதிவும் இதே)


(எனக்கு பின்னூட்டமிட்டவர்களுக்கு நான் பதில் / நன்றி சொல்வது மிகவும் சொற்பமே.
ஏனெனில் எனக்கு அலுவலகத்தில் மட்டுமே கணினி உபயோகம், கிடைக்கும் சொற்ப நேரத்தில், மற்ற பதிவுகளை வாசித்து அதற்கு பதிலிடுவதற்கே சில / பல சமயங்கள் சரியாக இருக்கும் (நேரம் கிடைக்கும் போது அலுவலக வேலையும் செய்வேங்க) இதுவரை எனக்கு பின்னூட்டமிட்டவர்கள் அனைவருக்கும் நன்றிகள்)