கவிதைக்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ்

கவிதைக்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ்

அன்பிற்கும் உண்டோ என்று தான் சொல்வார்கள். இவன் என்ன இப்படி சொல்கிறான் என்று தானே யோசிக்கிறீர்கள். படைப்பாளிகளின் மனதில் தோன்றும் கவிதை ஊற்றுக்கு தாழ் போட முடியுமோ. அது வற்றாத ஜீவ நதி அல்லவோ. கவிதைக்கு அழகே அதன் வரிகள் தான். சில வரிகள் படிக்கும் போது  நம்மை அட என்று சொல்ல வைக்கும். நமக்கு இது தோன்றவில்லை பார் என்று மனதுக்குள் முறையிட தோன்றும்.

 திரைப்பட பாடலாசிரியர் நா.காமராசன் அருவி யை எப்படி குறிப்பிடுகிறார் தெரியுமா "நீரின் வாக்கியம்" என்று. அவரே பனிக்கட்டியை "நீரின் சோம்பேறித்தனம்" என்று குறிப்பிடுகிறார். கவிஞர் அறிவுமதி யின் குறுங்கவிதை ஒன்று  "என் பலகீனங்களின் காட்டில் சுள்ளி பொறுக்காதே." 
இணைய நண்பர் சி.கருணாகரசு கல் என்ற சொல்லை இப்படி வர்ணிக்கிறார் "சிற்பிக்கு காகிதம் சிலருக்கு ஆயுதம்" என்று. 

இப்படி சின்ன சின்ன வரிகளில் ஆச்சரியத்தையும் அதை ரசிக்க வைக்கும் வித்தையையும்  பெற்றிருக்கிறார்கள் நம் கவிஞர்கள்

வாருங்கள் இணைய பெரு மழையில் நம் மேல் விழும் கவிதை துளிகளில் சிலவற்ற்றை ரசனையுடன் படிக்கலாம்.

நண்பர் வெற்றிவேல் தளமான இரவின் புன்னகை யில் கொட்டி கிடக்கும் கவிதைகளில் எனை ஈர்த்தது உங்களையும் ஈர்க்கும் அவள் ஆறாவது பெருங்காப்பியம்

அடுத்து கவிஞர் பாரதிதாசன் கவிதைகள் தளத்தில் நிறைந்து கிடக்கும் கவிதைகளில் அவர் பாடிய (எழுதிய)  இயற்கையை பாடுவோம் உங்களுக்காக

அடுத்து மலைச்சாரல் தளத்தில் ஹரிணிநாதன் தரும்  கிறுக்கல்கள்
கிறுக்கல் அல்ல என்பதை நம்மை ஒப்பு கொள்ள வைக்கிறது

அடுத்து காயத்ரி தேவியின் என்னில் உணர்ந்தவை தளத்தில் 
முதல் ஸ்பரிசம்  ஒரு தாய்க்கும் மகவுக்கும் உள்ள உணர்வை நமக்கு உணர்த்துகிறது

அடுத்து கீத மஞ்சரி தளத்தில்  இல்லுறை தெய்வங்களின் வீதியுலா 
கொலு பொம்மைகளை பற்றி கவிதையில் வரிகளை  அழகுற அடுக்கியிருக்கின்றார்

அடுத்து நதியில் விழுந்த இலை தலைப்பே நம்மை தளத்திற்க்கு
அழைக்கிறது அதில் நாக சுப்ரமண்யன் எழுதிய ஏதுமறியாத
நான்  கவிதையோ மனிதனின் மனத்தை  சொல்கிறது 

அடுத்து ரூபனின் எழுத்து படைப்புகள் சொல்கிறது  மீனவனின் வாழ்க்கையை  எப்போது விடிவு காலம் பிறக்கும் 

இப்படியே படித்து கொண்டே செல்லலாம் இதுக்கு முடிவில்லை என்பதை தான் கவிதைக்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ் என்று குறிப்பிட்டேன் 

"அவளை பற்றி எழுதிட அமர்கையில் மழை ஓய்ந்த வானம் போலாகிறேன் இயலாமையின் வெறுப்பில் காகிதத்தை வீசுகையில் நாலைந்து 
வார்த்தைகள் வந்து விழுகின்றன" என்று  என் நண்பர் கரைசேராஅலை 
அரசன் சொல்வது போல்,  எனக்கு கவிதைகள் என்பது எப்போதேனும் 
அத்தி பூத்தார் போல் தான் பூக்கும்

நான் பள்ளி படிக்கும் காலத்தில் நண்பன் கவிதை எழுதுவதை பார்த்து 
நானும் எழுதுகிறேன் பார் வீம்பாக கிறுக்கியது என்ன தெரியுமா

அவளை பார்த்து பாடினேன் ஒரு பாட்டு
மாணவர் மத்தியில் கிடைத்தது பல ஓட்டு
ஆசிரியர் வந்தார் ஹாலில் நடை போட்டு
என் மீது பொறமை கொண்ட மாணவனால்
எனக்கு வந்தது வேட்டு

இதை படித்தவுடன் உங்களுக்கு சிரிப்பு வந்திருக்குமே. எனக்கும் 
தான் சிரிப்பு வருகிறது. இருந்தும் அதை இப்போது எழுதியிருந்தால் நான் எப்படி எழுதியிருப்பேன் அதையும் பார்ப்போமே

என்னவளை பார்த்து நான் பாடினாலும்
மாணவர்கள் அதற்கு கை தட்டினாலும்
விஷமம் செய்த மாணவனால் 
விஷயமறிந்து
ஆசிரியர் குட்டினாலும் 
அந்த வலி மறந்து போனது
ஏனெனில் என்னவள்
அப் பாடலுக்கு திருப்தியுடன்
கண் சிமிட்டியதால் 

நாளை  நகைச் சுவைக்க தயாராகுங்கள். நான் சிரிக்க வைக்க 
முயற்சிக்கிறேன் இணைய நண்பர்களின் துணையோடு  

ஆர்.வி.சரவணன்