என்ன நம்ப செட்டு.....பெரிய சேவிங் செட்டு

நான் வலைப்பதிவு துவங்கிய காலத்தில் பெரிதாக ஒரு பின்னூட்டமும் வராது. நம்ம பயலாச்சேனு அன்பு அக்கா புதுகைத் தென்றலும், ஊர்க்காரன் என்று அண்ணன் சுரேகாவும் மட்டுமே வருவார்கள். என்னுடைய ஆரம்ப நாட்களில் எழுதிய பதிவுகளில் தற்போது காணப்படும் பின்னூட்டங்கள் எல்லாம் சமீபத்தில் வந்தவைதான்.

கடை திறந்து தன் முயற்சியில் சற்றும் தளராமல் நான் ஈ ஓட்டிக் கொண்டு இருந்த போது ஒருநாள் வந்தார் தங்கை ராப். "அப்துல்லா! நம்பல்லாம் புது ஆளுங்க. நம்பளத் தேடி பெரிய மனுசங்க யாரும் வரமாட்டாங்க. அதுனால நீங்க பிரபல பதிவர்களுக்கு பின்னூட்டம் போடுவதை விட நம்ப மாதிரி புது ஆளாத் தேடிப்போய் பின்னூட்டம் போட்டீங்கன்னா அவங்களும் வருவாங்க" என்றார். அப்துல்லா என்று என்னை அழைத்த ராப் இன்று அண்ணே என்று என்னை அழைக்கிறார்.தனிமடலில் சுக,துக்க பகிர்தல் என தொடர்கிறது எங்கள் உறவு.வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க ராப்பின் அந்த யோசனையை உடனே செயல்படுத்தத் துவங்கினேன்.

தமிழ்மணத்தில் பதிவைப் பார்த்தவுடன் ஃபுரோபைலைப் பார்ப்பேன்.அதில் நான் ஆரமித்து 3 மாதங்களுக்கு முன் துவங்கியவர்களையும், எனக்குப் பின் துவங்கியவர்களையும் மட்டுமே தேர்ந்தெடுத்து பின்னூடம் போடத் துவங்கினேன்.

அப்படி நான் போட்ட முதல் பின்னூட்டம் அண்ணன் தாமிராவுக்கு. சொன்னா நம்ப மாட்டீங்க நான் அவர் பதிவில் பின்னூட்டம் போட்ட 7 வது நிமிடம் என் பதிவில் அவர் வந்து பின்னூட்டம் இட்டார். அட என்னடா இந்த மனுசன் நம்பள விட காஞ்சுபோய் இருக்கான் போல என்று நினைத்தேன்.இன்றைக்கும் அடிக்கடி தொலைபேசியில் பேசாவிட்டால் தூக்கம் வராது இருவருக்கும்.

அதேபோல வெண்பூ, நான் அவருக்கு பின்னூட்டம் போட்ட ஒரிரு நிமிடங்களிலேயே பதில் போட்டார். எவனாவது வருவானா...வருவானான்னே கீபோர்டும் கையுமா உக்காந்திருந்து இருக்காரு. இந்த தீபாவளி வழக்கம் போல புதுகையில் இருப்பதைத் தவிர்த்து விட்டு சென்னையில் தனியாக அமந்து இருக்கிறேன். அண்ணன் வெண்பூவிடம் இருந்து போன்.
" அப்துல்லா எங்க இருக்கீங்க புதுக்கோட்டையிலயா?"
"இல்லண்ணே. இங்கதான் இருக்கேன்"
"சரி! அப்ப வீட்டுக்கு வந்துருங்க சாப்பிட"
"இல்லண்ணே...உங்களுக்குத்தான் தெரியுமே! நான் தீபாவளி அப்ப எங்கயும் போறதில்லைன்னு"
"தெரியும். சரி அப்ப பரவாயில்லை"
சுரீர் என்றது எனக்கு. அப்படியெல்லாம் இல்லை நீ கட்டாயம் வரனும் வந்தே ஆகனும்னு வெண்பூ வற்புறுத்தி இருந்தால் வர முடியாதுங்கன்னு மறுத்து இருப்பேன். ஆனால் நான் சொன்னவுடன் என் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்து வற்புறுத்தாது சரி என்று சொன்ன அவருக்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்? ஒரே ஒரு நொடி யோசித்தேன்.
"சரிண்ணே! வர்றேன். எத்தன மணிக்கு வரணும்?''
"அவங்க எப்ப வேணும்னாலும் சாப்பாடு போடட்டும் நீங்க ஒரு 11.30 மணிப்போல வந்துருங்க."
16 ஆண்டுகளுக்குப்பின் தீபாவளி விருந்து அன்று அண்னன் வெண்பூ வீட்டில்.....

அண்ணன் ஜோசப் பால்ராஜீடனான அறிமுகம் ஒரு மறக்க முடியாத நினைவு. ஒருமுறை கலைஞரைப் பற்றிய அவருடைய கருத்தை எழுதி இருந்தார். தலைவனைப் பற்றி யாரோ எழுதி இருக்காங்களேன்னு போய் பார்த்து படித்து அவர் கருத்துக்கு எதிர் கருத்தை பின்னூட்டமாக போட்டேன். அவர் பதிலளிக்க பிறகு நான் அதற்கு எதிர் பதில் சொல்ல, பின் அவர் தொடரவென நாள் கணக்கில் எங்கள் சண்டை நீடித்தது. அந்தப் போரின் இறுதியில் இருவருமே வெற்றி பெற்றோம்.ஆம் சகோதரர்கள் என்ற பரிசு இருவருக்குமே கிடைத்தது. கருத்து என்பது வேறு நட்பு என்பது வேறு என்பதற்கு சற்று பெருமையோடே சொல்வேன்...நாங்கள் இருவரும் சிறந்த உதாரணம்.

தமிழ்மணத்தில் தினமும் பரிசல்காரன் என்ற பெயரில் பதிவுகள் இருப்பதைப் பார்த்து டெய்லி எழுதுறாரு பழம்பெரும் பதிவர் போலன்னு அவர் பக்கமே போறதில்லை.ஒருமுறை என் பதிவு ஒன்றைப் பாராட்டி அவர் பின்னூட்டமிட பதில் மொய் செய்வதற்காக அவர் வலைப்பூ பக்கம் போனேன். அப்பதான் தெரிஞ்சது அந்தாளும் நம்பளோடயே வந்த ஆளுன்னு. அண்ணன் பரிசலுக்கும் எனக்குமான உறவு இன்று குடும்ப உறவு.

அண்னன் ச்சின்னப்பையனுக்கும் எனக்குமான நக்கல் நட்பு அனைவரும் அறிந்ததே. நான் விபத்தில் சிக்கி இருந்த நேரம் நான் நலம் பெற வேண்டும் என்று தனிப் பதிவே போட்டு என்னை நெகிழ வைத்தவர்.வாரம் ஒருமுறை சாட்டில் வந்து என்னை வம்பிழுப்பதை கடமையாகக் கொண்டவர். ஒருவேளை அப்படி ஒரு வேண்டுதலோ என்னவோ அவருக்கு.

சிங்கைச் சிங்கம் சின்ன ரஜினி "அண்ணன் கிரி"யும் நான் பதிவெழுதத் துவங்கிய நேரத்தில் வந்தவர்தான். நான் முதன் முதலில் நேரில் சந்தித்த பதிவரும் அவர்தான். சிங்கப்பூரில் இருந்து ஊருக்கு போகும் வழியில் என்னைச் சந்தித்தார். அவருடைய பதிவுகளில் இன்றுவரை அதிகமான பின்னூட்டம் என்னுடையதாகத்தான் இருக்கும்.

கிரியின் பதிவில் கண்ட பின்னூட்டம் வாயிலாக எனக்கு அறிமுகம் ஆன பதிவர் அண்னன் மோகன் கந்தசாமி. இவரை மோகன் கந்தசாமி என்பதைவிட மோகன் சண்டைசாமி என்றே அழைக்கலாம். தன் கருத்தை சொல்ல எதற்கும்,எவர்க்கும் அஞ்சாத நெஞ்சம் கொண்டவர். வெறும் மொக்கைப் பதிவராக மட்டுமே வலையுலகில் அறிமுகமாயி இருந்த என்னை வற்புறுத்தி " திராவிடமும், கம்யூனிசமும்" என்ற கட்டுரையை அவரது வலைப்பூவில் எழுத வைத்தவர். அதன் பின்தான் அண்ணன் கோவி.கண்ணன் போன்ற மூத்த முன்னோடி பதிவர்களின் பார்வை என் பக்கம் திரும்ம்பியது.

அண்ணன் நர்சிம்,அண்ணன் வால்பையன், அண்னன் அதிஷா,அண்ணன் குடுகுடுப்பையார், அண்ணன் அதுசரி, அண்ணன் வடகரை.வேலன், அண்ணன் எஸ்.கே, அண்ணன் கடையம் ஆனந்த்,அண்ணன் இவன்,. தம்பி கார்க்கி, தங்கை கயல்விழி என்று நான் பதிவெழுதத் துவங்கிய காலத்தில் எழுதத்துவங்கி எனக்கு தொடர்ந்து பின்னூட்டம் இடும் பலர் இன்னும் இருக்கிறார்கள். இவர்களையெல்லாம் சொல்லி எழுதப்போனால் நீளம் அதிகமாகிவிடுமென பயந்து இத்தோடு நிப்பாட்டிக்கிறேன்.

என்னை ஆதரித்த பெருசுகள்

நான் எழுதத் துவங்கியதில் இருந்தே சில பழம்பெரும் பதிவர்கள் என் பக்கம் வந்து பின்னூட்டம் இட்டு ஆதரித்தார்கள்.அவர்களில் முதலில் வந்தவர் அண்ணன் தமிழ்பிரியன்.நான் என்ன எழுதுனாலும் சரி ராப்போடு போட்டிபோட்டு மீ த ஃபர்ஸ்டாய் முதலில் வந்து விடுவார். இதில் இருந்தே இவர் எவ்வளவு நல்லவர் என்று உங்களுகெல்லம் தெரியும்.

சகோதரி சந்தனமுல்லை இவரைப் பற்றி ஒரே ஒரு வார்த்தை.... இவர் என் குளோஸ் ஃபிரண்டு பப்புவோட அம்மா.

அப்புறம் அம்மா துளசி கோபால், அக்கா இராமலஷ்மி, சீனா அய்யா, அண்ணன் முரளிகண்ணன் , அண்ணன் ஆயில்யன் அவங்கல்லாம் கூட ஆரம்பத்தில் இருந்தே என்னை ஊக்கப்படுத்திய நல்ல உள்ளங்கள்.

என்ன கைமாறு செய்வேன் உங்களுகெல்லாம் நன்றி என்று போற போக்கில் சொல்வதைத் தவிர.

டிஸ்கி 1: மேல சொன்ன நம்ப செட்டு ஆளுங்களோட பதிவுகள்ல சில நாளா பின்னூட்டம் போடுறத குறைச்சுட்டேன். காரணம் நான் வந்த போது பழைய பதிவர்கள் யாரும் நமக்கு பின்னூட்டம் போடுறதில்லையேன்னு ஏக்கம் இருந்துச்சு. அதுமாதிரிதானே இப்ப வர்ற பதிவர்களும் நினைப்பாங்க. அதுனால கிடைக்கின்ற நேரத்தில் தற்போது புதிதாக வந்துள்ள பதிவர்களின் பதிவுகளுக்குப் பின்னூட்டம் போட்டுக்கிட்டு இருக்கேன்.