நன்றிகளோடு தொடங்குகிறேன்

புதிய இடம், புதிய சூழல், புதிய நண்பர்கள், புதிய பணி
தயக்கத்துடன் ஒப்புக் கொண்டிருந்த பணி, மற்றவர்கள்
அற்புதமாய் செய்து வருகின்ற சங்கிலித் தொடர் நம்மால்
அறுபட்டு விடக்க்கூடாதே என்ற சிறு அச்சம், இத்தனைக்கும்
மத்தியில் நேற்று இரவு முதல் குவிந்து கொண்டிருக்கிற
வாழ்த்துச் செய்திகள் எனக்கு உற்சாகம் அளித்துள்ளது.

வலைச்சரத்தின் ஆசிரியர் பொறுப்பை அளித்த
நண்பர் தமிழ்வாசி பிரகாஷ் அவர்களுக்கும் உற்சாகமூட்டிய
அனைத்து நண்பர்களுக்கும் நன்றி கூறி எனது பணியை
தொடங்குகிறேன்.

முதலில் என்னைப் பற்றி

அதிகார பீடத்தின் உச்சத்திற்கு மிக விரைவில் செல்ல
வேண்டும் என்ற கனவோடு எல்.ஐ.சி நிறுவனத்தில்
உதவியாளாராக சேர்ந்த எனக்கு வாழ்க்கை பற்றியும்
எல்லோரும் இன்புற்றி இருக்க என்ன செய்ய வேண்டும்
என்பதைப் பற்றியும் கற்றுக் கொடுத்த ஆசானாக எனது
அமைப்பான அகில இந்திய இன்சூரன்ஸ் ஊழியர் சங்கத்தைப்
பார்க்கிறேன். 

அந்த மகத்தான பல்கலைக் கழகத்திடம் கற்று வரும்
பாடங்கள்தான் எனது வலைப்பக்கமான 
ஒரு ஊழியனின் குரல்   க்கு அடிப்படை. 

எனது தொழிற்சங்க, அரசியல்  பணிகளுக்கும் எழுத்து
வேலைகளுக்கும் மிகுந்த ஒத்துழைப்பு அளித்து வரும்
எனது மனைவி ஜி.ராதா, மகன் ரகுநந்தன் ஆகியோருக்கும்
இத்தருணத்தில் சிறு நன்றி.

இது வரை எண்ணூறு பதிவுகள் எழுதியிருந்தாலும்
இப்போது உங்களிடம் இரண்டு பதிவுகளை மட்டும்
அறிமுகம் செய்கிறேன்.

சற்று நீண்டு நெடிய ஒன்றுதான். ஆனால் இன்றைய
அரசியல் தலைவர்கள் குறிப்பிட்ட ஒரு பிரச்சினையில்
எப்படியெல்லாம் தடுமாறினார்கள் என்பதை உங்களுக்கு
சொல்லும். தலைவனுக்கு ஓசிச் சோறு  எனது 
நூறாவது பதிவும் கூட.

அமெரிக்கா ஒன்றும் சொர்க்கபுரியல்ல  என்பதைச்
சொல்ல இந்த பதிவில் முயன்றுள்ளேன்.

இன்னமும் கூட சில உள்ளது. அவை வரும் நாட்களில்.

நான் ரசித்த பதிவர்கள் பற்றி, பதிவுகள் பற்றி
என் முன் உள்ள கேள்விகள் 

அனைத்தோடும் மாலை சந்திக்கிறேன்.