நகர்ந்து செல்லும் பாதை

இந்த பாதை நகர்ந்து 
சென்றுகொண்டிருக்கிறது. 
நாம்
நின்று கொண்டிருக்கிறோம்.

- ஆதவா.

நண்பர் கவிஞர் "அகநாழிகை" பொன்.வாசுதேவன்  அவர்களோடு ஆரம்பம் முதற்கொண்டு நல்ல தொடர்பிருக்கிறது. அவ்வப்போது படைப்பு எப்படி எழுதவேண்டும், படைப்புகள் எப்படி இருக்கிறது, எப்படி எழுதுகிறார்கள் போன்ற "எப்படி"களைப் பற்றி நிறைய பேசியதுண்டு. தன்னை நோக்கி, "எப்படி" என்று கேட்பவர்கள் தனக்குள்ளான படைப்பின் மாற்றத்தை நிச்சயம் உணர்வார்கள். கவனிக்க, தன்னைத்தானே யார் என்று கேட்பது தன்னை ஆராய்தல்... எப்படி என்று கேட்பது தன் படைப்பை ஆராய்தல்.. (ஏன் என்று கேட்பது தனது சூழ்நிலையை ஆராய்தல்) சிலரோடு பேசியபிறகு எழும் மெல்லிய புன்னகை இவரோடு பேசும்பொழுதிலும் எழுவதைத் தவிர்க்க இயலவில்லை. பேச்சுக்கள், எழுத்தைக் குறிப்பதாகவே இருக்கிறது. எழுத்துக்கள் பேச்சைக் குறீப்பதாக இருக்கிறது. இரண்டுக்குமிடையே எழுத்தாளன் இருக்கிறான். 

வலைஞர்கள் தாங்கள் சந்திக்கும் பொழுது, முதல் சந்திப்பில் பலர் ஏமாற்றமடைகின்றனர். எழுத்தைக் கொண்டு ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் மனப்பிம்பங்கள் யாராலும் தவிர்க்க இயலாததாகி விடுகிறது. எழுத்துக்கும் எழுத்தாளனுக்கும் மிகப்பெரிய முரண்பாடும், வித்தியாசமும் இருக்கிறது. எழுத்தெல்லாம் எழுத்தாளனாகிவிடுவதில்லை. பேனாவுக்கு முன்னர் வரைதான் எழுத்துக்கள் ஒருவனுக்குச் சொந்தமாகிறது. காகிதத்தை அடைந்ததும் எழுத்துக்கள் பரத்தையாகிவிடுகின்றன. நான் என்றுமே மனப்பிம்பங்களை சுமந்து திரிவது கிடையாது. ஏனெனில் ஏமாற்றம் எனக்குப் பிடிக்காதது. அதனால்தான் என்னவோ, வலைஞர்களைச் சந்திக்கும் ஆவல் அவ்வளவாக எழுவதில்லை...

1
கவிதைகளின் நீட்சி, சிறுகதைகள். கவிதைகள் எப்படி பரிணாமப்பாதையில் கடந்து வந்தனவோ அவை போன்றே கதைகளும் கடந்து வந்திருக்கின்றன. வெகு சில கதைகளைப் படிக்கும்பொழுது அதனுள்ளேயே நாமும் ஒரு பாத்திரமாக அமர்ந்திருப்பதைப் போன்று உணர்வு எழும். சில கதைகள் மனதில் தாக்கம் ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. கவிதைகளைக் காட்டிலும் கதை எழுதுவது சிரமமானது. அதிலும் சொல்லவருவதை குறுக்கி, குறுங்கதையாகவோ, சிறுகதையாகவோ சொல்லுவது இன்னும் கடினம். 
த.ஜார்ஜ் இன் என் நினைவாகச் செய்யுங்கள்  எனும் கதை, வலைத்தள கதைஞர்களுள் ஒரு நல்ல சிறப்பிடத்தைக் காண்பிக்கும் எழுத்து. கதைகளுக்கான இவரது யுக்தி இறுதி முடிச்சவிழ்ப்பது போன்ற யுக்தியைப் போன்று தெரிந்தாலும் சற்றே வித்தியாசமானது. பேருந்தில் பயணம் செய்யும் பொழுது கதை சொல்லப்படுவ்தாக இருப்பின், நமது இறக்கம் (Stop) வந்த பின்னும் பேருந்தோடே பயணிக்கும் கதை யுக்தி. முடிவின் முடிச்சை அவிழ்த்துவிட்டு, நம்மைத் தேடவைக்கும் யுக்தி. த.ஜார்ஜ் கதைஞர் மட்டுமல்ல, நல்ல கவிஞரும் கூட. (அவரது கவிதைகள் வலையில் காணப்படவில்லை) நண்பனோடு நடந்து செல்லுகையில் கதை கேட்கும் உணர்வு இவரது கதைகள் படித்த பிறகு எழுவதை தவிர்க்க முடியாது. மறக்காமல் நான் வாசிக்கும் "கதை" தளங்களுள் " த.ஜார்ஜ் கதைகள்" வலைத்தளமும் ஒன்று.


2.
கதை, கவிதை, விமர்சனம் என பலதுறைகளிலும் கலக்கும் வெங்கிராஜா  ஒரு பாதசாரி, பால்வெளியில் பயணிப்பதாகச் சொல்லுகிறார். அவரது எழுத்துக்களும் அப்படியொரு பயணத்தில் இருப்பதை பறைசாற்றவே செய்கின்றன. சமீபத்தில்தான் வலையுலக அறிமுகம் என்றாலும் நிறைவான புதுமுகம். ஆங்கிலப்படங்கள் நிறைய (குறிப்பாக எனக்கும் பிடித்த) பார்த்தும், விமர்சித்தும் வருகிறார். Vicky Christina Barcelona எனும் படத்திற்கான விமர்சனம் ஒன்றே போதுமானது


பாதசாரியின் எழுத்துக்களில் சிலமுறை எளிமை இருக்கும். சிலமுறை புரியாத வகையிலான நவீனத்துவம் இருக்கும். இன்னதென்று விமர்சித்து ஒரு கட்டத்தில் அடைத்துவிடமுடியாத எழுத்தாளுமையைக் கொண்டிருக்கிறார். அவரது வலைத்தளமும், பாதசாரி எனும் படமும் அழகாக இருக்கின்றன. புகைப்படக் கலையில் மிகுந்த ஆர்வம் கொண்டவரான இவரது தளத்தில் அலைபேசியில் எடுத்த புகைப்படங்களை வெகு அழகான எடுத்து நமக்காகக் கொடுத்திருக்கிறார்.  சமீபத்தில் தமிழில் புகைப்படக் கலை  வலைத்தளத்தில் ஒரு பின்னூட்டத்தின் வாயிலாக அவரது அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டார். 

பூச்சிகளின்
ரம்மியமான உலகத்தில்
மனிதர்கள் அருவருப்பானவைகள்.

இந்த (ஹைக்கூ) கவிதையில் என்னை மிகவும் யோசிக்க வைத்துவிட்டார். நுண்ணிய கவிப்பார்வை இவருக்கு உள்ளது. வளைக்கரம் எனும் இக்கவிதையில்  நினைவின் மீளுமை, இன்மையின் இருப்பு, மற்றும் நெகிழ்ந்த பாசம் கலந்து இருக்கிறது. வெங்கிராஜா தவறாமல் படிக்கவேண்டிய பதிவர்களில் ஒருவர்.


3. Intresting Blogger விருது கொடுக்கப்பட்டதிலிருந்துதான் விதூஷை எனக்குத் தெரியும். வீட்டில் தன்னை விதூஷ் என்று அழைப்பதாகக் கூறும் வித்யாவின் பக்கோடா பேப்பர்கள் ஆச்சரியமான சுவையில் இருக்கின்றன. ஒவ்வொருமுறையும் பதிவைப் படிக்கும் பொழுது வித்தியாசமான கண்ணோட்டத்தில் படிப்பதாக உணர்கிறேன். நம்மைப் பொறுத்தவரை சில வறட்டு விதிகள் உண்டு.. First look is best look என்று  சொல்வார்கள். அதன்படி விதூஷின் விரும்பாத கவிதை  முதன்முதலாக நான் படித்த மிகப் பிடித்த அவருடைய படைப்பு. கவிஞர். அகநாழிகை பொன்.வாசுதேவன் அதற்கு முதல் பின்னூட்டத்தில் 

//கடல் மறுத்த மணல் போல தாகமுள்ள கனவுகள்//
//இருக்கும் நிறங்கள் எல்லாம் வானில்//
//நீண்டதொரு இரவில் ஊமையாய் ஒற்றை நட்சத்திரம்//
//கருப்பும் வெள்ளையுமாய் உடைந்த நிலவு//
//யாருமே செலுத்தாமல் அலையாடும் படகு//

இவ்வரிகளை வாசிக்கையில் உணர்வலைகள் மீட்டப்படுகிறது

என்று குறிப்பிட்டிருந்தார். இந்த வரிகளை வைத்து மற்ற வரிகள் மூடியிருந்தது போன்று எனக்குப் பட்டது. என்னைப் பொறுத்தவரையில் கவிதையில் பொருள் எடுத்தல், உணர்வு மீளுதல், கவிதையின் அழகெடுத்தல், சொல்லெடுத்தல் எனும் விதிகளில் வாசிக்கிறேன். விதூஷின் சில கவிதைகளில் அழகெடுத்தல் அமைந்திருக்கிறது. சில கவிதைகளில் சொல்லாளுமை அழகாக இருக்கிறது. "கனவு"  எனும் இக்கவிதையில் இறுதி வரிகள் மிகவும் பிடித்திருந்தது. தலைப்பை அவர் யூகிப்பதைப் போன்று மாற்றியமைத்திருக்கலாம். சமீப அறிமுகமான இவரது பல பதிவுகள் என் பார்வைக்கு அகப்படாமல்தான் இன்னும் இருக்கிறது.


நாளை மீண்டும்....