அறிமுகமா..? சுயநலமா..?

நட்புறவுகளுக்கு வணக்கம்.

     என் வலைச்சர பதிவைக் காண வந்த அனைவரையும் வருக.. வருக என்று கைகூப்பி வரவேற்கின்றேன்.

     முதலில் எனக்கு இந்தப் பொறுப்பைக் கொடுத்த அன்பின் சீனா ஐயாவுக்கு முதற்கண் நன்றி.

       என்னைக் “குட்டிக் கதை ராணி“ என்ற பட்டப்பெயருடன் அழைப்பதால் ஒரு குட்டிக் கதையுடன் பதிவைத் தொடங்குகிறேன்.

    ஒரு நாள் நல்ல வெயில். இரை தேடச்சென்ற எறும்புகள் சூடேருவதற்குள் தன் புற்றுக்குள் போய்விட வேண்டும் என்று சுறுசுறுப்பாக ஓடின.

    அப்பொழுது ஒரு புழு வெயிலின் கொடுமைத்  தாங்க முடியாமல் மிகவும் வேதனையுடன் மிக மிக மெதுவாக நிழலைத் தேடி நகர்ந்து கொண்டு இருந்தது.

    அதைக்கண்ட ஓர் எறும்பு மனக்கவலையுற்று தன்னுடன் வந்த மற்ற எறும்புகளைப் பார்த்து “இந்தப் புழு பாவம். இது மெல்ல நகர்ந்து நிழலை அடையும் முன் வெயிலின் கொடுமையால் இறந்து கூட விடலாம். அதனால் நாம் அனைவரும் சேர்ந்து இந்தப் புழுவைத் தூக்கிச் சென்று நிழலில் விட்டுவிட்டுச் செல்லலாம்“ என்றது.

    அதைக் கேட்ட இன்னொரு எறும்பு “நாமே நம் இடம் போக இந்த வெயிலில் வேதனையுடன் நடக்கிறோம். இப்பொழுது போய் இந்தப் புழுவைக் காப்பாத்துவதா...? இது வேண்டாத வேலை. வா போகலாம்“ என்று சொல்ல மற்ற எறும்புகளும் ஆமோதித்தன.

    ஆனால் முதல் எறும்பு விடவில்லை. “நாம் எல்லோரும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து இழுத்தால் கொஞ்ச நேரம் தான் ஆகும். விருப்பமிருப்பவர்கள் வாருங்கள்...“ என்று சொல்லியபடி செல்ல மற்ற எறும்புகளும் கூடவே சென்று அந்தப் புழுவை நிழலில் இழுத்துப் போட்டுவிட்டுச் சென்றன.

    மழைக்காலம் வந்தது. மழைநீர் எறும்பு புற்றுகளில் நுழைந்துவிட எறும்புகள் எங்கே செல்வது என்று அறியாமல் மழையில் தத்தளித்தன. அப்பொழுது அங்கே வந்த ஒர் அழகான பட்டாம் பூச்சி, “எறும்புகளே என் இறக்கையில் ஏறிக்கொள்ளுங்கள். நான் உங்களை மேடான இடத்தில் விட்டுச் செல்கிறேன்..“ என்று சொன்னது.    எறும்புகள் ஏறியதும் அவைகளை ஒரு மேடான இடத்தில் இறக்கிவிட்டது. எறும்புகள் மகிழ்ந்து தன் நன்றியைச் சொல்ல வாயெடுக்கும் பொழுது... பட்டாம் பூச்சி சொன்னது... “நண்பர்களே என்னை யார் என்று தெரியவில்லையா...? அன்றொரு நாள் வெயிலில் கிடந்த புழுவைத் தூக்கி நிழலில் விட்டீர்களே... அந்தப் புழு தான் இன்று உங்களின் முன் பட்டாம் பூச்சியாக சிறகடித்து உயிர் வாழ்கிறேன். நான் தான் உங்களுக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும்“ என்று சொல்லி சிரித்தபடிப் பறந்தது.

    எறும்புகளும் மகிழ்ந்தன.

நட்புறவுகளே....

   அந்தப் பட்டாம் பூச்சியின் நிலை தான் என்னுடையது. இனி என்னைப் பற்றி சொல்கிறேன்.

     எனது வலைப்பதிவின் தலைப்பு “அருணா செல்வம்“ நான் என் வலையை என்னுடைய சுயநலத்திற்காகத் தான் திறந்தேன். நான் படைத்தப் படைப்புகளைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற சுயநலம் தான். ஏன் என்றால் நான் முதலில் எழுதிய இரண்டு புத்தகங்களின் பிரதி கூட என்னிடம் இல்லை.

    ஆதலால் என் படைப்புகளை எப்படி சேமிப்பது என்று யோசித்து நண்பர்களின் அறிவுரையின் படி மின்வலையைத் திறந்தேன்.

    அதில் கொஞ்ச காலம் எழுதியதும் அதைத் தமிழ்மணத்தில் சேர்த்தால் என்ன... என்ற நண்பரின் யோசனையை ஏற்று இணைத்தேன்.

     துவக்கத்தில் யாருமே படிக்கவில்லை. அந்தப் புழுவின் நிலையில் தான் காய்ந்தேன். சில சமயங்களின் ஓரிருவர் படித்துப் பின்னோட்டங்களும் வர ஆரம்பித்ததும் எனக்கும் எழுதும் ஆவல் அதிகமானது. முக்கியமாக என் துவக்ககால பதிவுகளைப் படித்துப் பின்னோட்டங்கள் இட்டு எனக்கு ஊக்குவிப்புக் கொடுத்த

திரு. இரமணி ஐயா, (தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா)

சசிகலா (தென்றல்)

இவர்களை நினைவுக் கூர்ந்து நன்றி கூறுகிறேன்.

   துவக்கத்தில் என் பதிவைப் படித்தவர்கள் பெயர் குழப்பத்தால் என்னை “ஆண்” என்று நினைத்துக் கருத்துக்கள் இடவும் இதுவும் நல்லதே என்று ஆண்களைப் போல் பதிவெழுதினேன். அப்படி எழுதிய காதல் கவிதைகள் நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றன.

ஆணின் காதல் தவிப்பு!!

அவள் அழகு!!

திருட்டுக் குட்டி!!

சுட்டிப் பெண்!!

   அப்பொழுதும் அதிக பார்வையாளர்கள் வராததால் தலைப்பில் சிறிய மாற்றங்களை அமைத்துப் பதிவிட்டேன். சும்மா சொல்லக் கூடாது... உண்மையில் அதற்கு தான் அமோக வரவேற்பு.

    ஒரு நாளைக்கு ஐம்பது பேர் வந்து கவிதையைப் படித்தால்.. மாற்று தலைப்பில் வந்த பதிவிற்கு நாநூறு ஐநூறு பேர் வந்து போனார்கள்.

அவைகளின் லிங்க் இதோ...

செம கட்டைகளின் படங்கள்!!

பச்சை பச்சையாய்ப் படங்கள்!!

அழகிய குட்டிகளின் படங்கள்!!

கையா...? காட்சியா...?

    நான் தவறெதுவும் செய்யவில்லை என்றாலும் சில நேரங்களின் என்மனமே என்னைக் குத்தும். அதனால் உண்மையைச் சொல்லி விட்டேன்.

    ஆனால் நான் உண்மையைச் சொன்னப்பிறகு தான் நிறைய இரசிகர்கள் உண்மையாய் வந்தார்கள். அப்பொழுது தான் “உண்மை தான் என்றுமே உயர்வானது“ என்று புரிந்து கொண்டேன். (ஆனாலும் ஒரு சிலர் இன்னும் என்னை நம்பவில்லை.)

    அதன் பிறகு இங்கு (பிரான்சில்) நடந்த நகைச்சுவையான நிகழ்வுகளைப் பதித்தேன்.  அதற்கும் நிறைய வரவேற்பு கிடைத்தது.

அவைகள்...

மாமாவும் மருமகளும்..!!

கணவரை எப்படி அழைக்க வேண்டும்!!

“சோ“வ்வைத் தெரியுமா...?

இதைத் தவிர...

சிறுகதைகள்....

நிமிடக்கதைகள்....

குட்டிக்கதைகள்....

ஒரு தொடர்கதை (போகப் போகத் தெரியும்)

இதன் லிங்க்...

இப்படித் தொடர்ந்து எழுதி என் பொழுதைப் போக்கிக்கொண்டு வருகிறேன்.

     கடைசியாக... வெளிநாட்டில் வாழும் என்னைப் போன்ற படைப்பாற்றல் கொண்ட பெண்கள் ஆண்கள் அனைவருக்கும் வலைப்பதிவு ஒரு வரப்பிரசாதம் என்றே சொல்லலாம்.

     நான் வெயிலில் வாடிய புழுவாக இருந்தபோது உங்களின் பாராட்டுகளும் ஊக்கங்களும் பார்வைகளும் தான் என்னைத் தூக்கி நிழலில் இட்டது. இன்று அழகிய இறக்கையை விரித்துப் பறக்கிறேன்.

     இதற்கு காரணமான உங்களின் அனைவருக்கும் என் இருகரம் கூப்பி நன்றி தெரிவித்து இன்று விடைபெறுகிறேன்.

   

   நாளை... மரபிற்கு மகுடம் சூட்டுபவர்களைப் பற்றிய பதிவுடன் சந்திக்கிறேன்.

நட்புடன்

அருணா செல்வம்.