கொஞ்சம் காபி நிறைய இலக்கியம்

‘‘கொஞ்சம் காபி நிறைய இலக்கியம்' நிகழ்ச்சிக்கு உங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறோம். இன்று நமது நிகழ்ச்சிக்கு சிறப்பு விருந்தினராக வருகை தந்திருக்கும் பேராசிரியர் சொல்வீரன் அவர்களை வரவேற்கிறேன். வணக்கம் சார்..." என்று பிரவீணா பேச கேமரா சற்றே பின்வாங்கி அருகில் அமர்ந்திருக்கும் பேராசிரியரைக் காட்டுகிறது. ‘‘வணக்கம்மா. இணையத்தில் இலக்கியம்ங்கற தலைப்பில இன்னிக்கு உரையாடணும்னு சொன்னீங்க. அதுக்கு துணையா என்னோட நண்பர் ஒருவரையும் அழைச்சிட்டு வந்திருக்கேன்." என அவர் சொல்ல... ‘‘கூப்பிடுங்க ஸார்..." என்கிறாள் பிரவீணா. பேராசிரியர் குரல் கொடுகக வந்த உருவத்தைக் கண்டதும் வியக்கிறாள். ‘‘வாட்... இவரைப் பாத்தா ஆட்டோ டிரைவர் மாதிரில்ல இருக்குது...?" என அவள் வியக்க, ‘‘ஆமாம்... எனக்கு வழக்கமா ஆட்டோ ஓட்டறவர்தான் இவர். ஆனா இலக்கியம் நிறையப் படிக்கிறவர். எல்லா எழுத்தாளர்களையும் படிச்சிருககார். பேரு மாரி. ஆட்டோ டிரைவர்னு சாதாரணமா நினைச்சுடாதம்மா... இவனுக்கு திருக்குறள் 133 அதிகாரமும் அத்துப்படி. எந்தக் குறளை வேணுமனாலும் சொல்லிப்பாரு... கரெக்ட்டா அர்த்தம் சொல்லிடுவான்...’’

‘‘அப்படியா? ரைட்டு... இதனை இதனான் இவன் முடிக்கும் என்றாய்ந்து அதனை அவன் கண்விடல் -இந்தக் குறளுக்குப் பொருள் சொல்லுங்க ஆட்டோ ஸார்...!’’

‘‘எந்த ஒர்க்கா இருந்தாலும் அத்த யாரு அட்டகாசமா முட்ச்சுக் குடுப்பாங்கன்னு கரீக்ட்டாக் கண்டுக்கினு அத்த அவனான்ட வுட்ரணும்! --இதாம்மே அர்த்தம். கரீக்கட்டா?’’

‘‘சூப்பர் ஸார்...’’ என்று பிரவீணா வியக்க, பேராசிரியர்,‘‘உனக்காக ரொம்ப நேரம் காத்திருந்தேன் மாரி. ஏன் லேட்?" என்கிறார்.

‘‘இன்னாத்தச் சொல்ல... வர்ற வழில பைக்காரன் இட்ச்சுக்கினாம்ப்பா. இன்னான்னு கேட்டா, எகிர்றான். இன்னா சொன்னாலும் எடுபடாதுன்னுட்டு உட்டேன் ஒரு வுடு... இன்னான்ற நீயி?" என மாரி துவங்க, ‘‘முதல்ல இந்த இன்னா நாற்பதை நிறுத்திட்டு ஒழுங்காப் பேசு. இணையத்துல எப்படி புகுந்து கதைகள்லாம் படிக்கலாம்னு போன தடவை சொல்லித் தந்தேனே... ஏதாச்சும் படிச்சியா?"

‘‘அத்த ஏம்பா கேக்குறே? புத்சா வாங்கின கம்பூட்டர்ல ஏதாச்சும் கதை படிக்கலாம்னு உக்காந்தா... என் பையன் இந்த சைட்டப் புடிச்சிக்கிட்டு வுட மாட்டேங்கறான். இதுல படத்தோட கதைய அவங்க ஆயா சொல்ற மாதிரி பேசறாங்களாம். அழகழகா பாட்டு இருக்குதாம்... என்னியக் கிட்டவே வுடலைப்பா..." என்று சலித்துக் கொள்கிறான் மாரி. ‘‘அடக்கடவுளே... இந்தக் காலத்துல சின்னப் பசங்ககூட இன்டர்நெட்டைப் புடிச்சுக்கிட்டா விட மாட்டேங்குது..." என்று பேராசிரியர் கூற... ‘‘அக்காம்பா... அத்த மட்டுமா பாக்கறான். இந்த தளத்துல போனா நிறைய புரியாத தகவல்கள் வேற வேற சப்ஜெக்ட்ல கொட்டிக் கிடக்குதுன்றான். அத்தல்லாம் படிச்சா நல்ல மார்க்கு எடுப்பேன்றான். ஒண்ணுமே சொல்ல முடியல்லே... இன்னா நாஞ் சொல்றது?" என்று மாரி கேட்க, ‘‘கரீக்கட்டுப்பா, ச்சே... கரெக்ட்டுங்க" என்கிறாள் பிரவீணா.

‘‘அப்ப எதுவுமே படிக்கலியா நீ? நான் சமீபத்துல இந்த தளத்துல போய் நிறையச் சிறுகதைகள் படிச்சேன்ப்பா..." என்று பேராசிரியர் தன் லேப் டாப்பில் அதைக் காட்டுகிறார். ‘‘ஸார்... நான் கதைகள் படிக்கணும்னா வழக்கமா இந்தத் தளத்துல போய்த்தான் படிப்பேன்’’ என்று பிரவீணா சொல்ல... ‘‘நீ இங்கிலீஷ்ல படிக்கிறவம்மா. நாங்கல்லாம் தமிழ்ல படைப்புகளைப் படிக்கறவங்க. என்ன மாரி...?’’ என்கிறார் பேராசிரியர். ‘‘அடப் போ சாரு... நீ சொல்ற தாவுல போனா சிறுகதைங்களப் படிக்கத்தான் முடியும். நான் ஒரு தாவக் கண்டுக்கினேன் தெர்யுமா... இத்தப் பாரு... இங்க போனயின்னா இன்னா ரைட்டர் உனுக்குப் புடிக்குமோ அல்லாத்தோட கதையயும் டவுன்லோடு செஞ்சிக்கலாம்ப்பா. அதான் நான் இன்னா பண்ணேன்னா... ஊட்ல பையன் தொல்ல தாங்கலையே, மொபைல்ல படிக்கலாம்னுட்டு ஒரு அன்ட்ராயரு மொபைல் வாங்கிக்கினேம்ப்பா..."

‘‘அடேய்... அது அன்ட்ராயர் இல்லடா.... அன்ட்ராய்டு மொபைல்...!"

‘‘இன்னாவோ ஒரு கர்மம்ப்பா... சவாரி வலிக்காம சும்மா இருக்கச் சொல்லோ படிக்க சோக்காத் தாம்ப்பா கீது! இன்னாம்மா... நீ கம்னே கீற? நீ எதுனாச்சும் பட்ச்சத சொல்வன்னு பாத்தா..."

‘‘நானும் அப்பப்ப நெட்ல மேயறதுண்டு ஸார். சமீபத்துல ஒரு கல்லூரிப் பேராசிரியை எழுதின சிறுகதை ஒண்ணைப் படிச்சேன். எனக்கு ரொம்பவே பிடிச்சிருந்துச்சு. அப்புறம் பாத்தா... தனியா இனனொரு தளம் வெச்சுக்கிட்டு அதுல கவிதைங்களும் எழுதிக்கிட்டிருக்காங்களாம். அதையும் படிச்சேன்... நீங்களும் படிச்சுப் பாருங்க..." என்று திறந்து காட்டுகிறாள் -- அட... லேப்டாப்பில் லிங்க்கைத் திறப்பதைச் சொன்னேங்க!

‘‘மாரி... நான் படிச்சு ரசிச்ச இந்த சிறுகதைய டயம் இருக்கறப்ப அவசியம் படிச்சுப் பாரு. சமூகக் கதைல சரித்திரத்தை லேசாக் கலந்து கொஞ்சம் திகிலையும், கொஞ்சம் நெகிழ்ச்சியையும் சேர்த்து சூப்பரா ஒரு மிக்ஸர் பண்ணியிருக்காங்க. இந்தக் கதை சிறப்பான ஒரு பரிசும் வாங்கியிருக்கு" என்கிறார் பேராசிரியர்.

மாரி, ‘‘இன்னாதான் சொல்லுப்பா... சரித்திரக் கதைன்னா சாண்டில்யன் ஸார் மாதிரி வராது. இன்னா அயகா லவ்வையும், ஃபைட்டையும் சொல்லிக்கினாரு. படிக்கச் சொல்லோ சவாரி வந்தாக்கூட இன்னாடா குறுக்கால வர்றாங்களேன்னு சலிப்பாக் கீதுப்பா...." என்க, ‘‘சாண்டில்யனோட நின்னுட்டா எப்படி... அங்கருந்து கல்கி, அகிலன், நா.பா., கோவி மணிசேகரன், ஸ்ரீவேணுகோபாலன், விக்கிரமன்னு ஒரு ரவுண்ட் அடிச்சாத்தான் எல்லார் ரசனையும் தெரியும்டா முண்டம்...!" என்று கோபமாகக் குறுக்கிடுகிறார் பேராசிரியர். ‘‘முண்டம்னதும் ஞாபகம் வர்துப்பா... தலையில்லா முண்டத்தோட கதைன்னு ஒருத்தரு... யாரோ முட்டா நைனாவாம்... -- எங்க நைனா முட்டாதான்றது இவருக்கெப்படிப் தெரியும்னு பேரப் படிச்சதுமே தோணிச்சுப்பா -- சூப்பராச் சொல்லிக்கினு வர்றாரு இந்தத் தொடரை..."

‘‘முண்டம்னாலே தலையில்லாதது தானங்க? அப்புறம் என்ன தலையில்லா முண்டத்தோட கதை...?" என்று பிரவீணா கிண்டலிக்க, ‘‘இப்ப பெரீவரு என்னைய முண்டம்னு சொல்லியாக்கும்... நான் தலையுள்ள முண்டம், அது தலையில்லா முண்டம்னு வெச்சுக்கயேன். நடுசென்டர்ல அவர் இன்னா சொல்ல வர்றாருன்னு படிச்சுப் பாரும்மே..." எனவும் சட்டென வாய் மூடுகிறாள். ‘‘அப்பாலிக்கா... நானு குயந்தைங்களோட சைகாலஜிய அருமையாச் சொன்ன இந்தக் கதையப் படிச்சேன் சாரே... ரொம்பப் புட்ச்சிருந்துச்சு...’’ என்கிறான் மாரி.

‘‘படிச்ச கதைகளைப் பத்திப் பேசச் சொன்னா, இன்னிக்கு பூராவும் கூடப் பேசிட்ட இருக்கலாம்தான்... ஆனா நமக்கு நிகழ்ச்சிக்கு ஒதுக்கின நேரம் முடியப் போவுதே... அதனால சமீபத்துல நான் படிச்ச ரசனையான ஒரு விஷயத்தை உங்க ரெண்டு பேரோடயும் ஷேர் பண்ணிக்கறேன்..." என்று மடிக்கணினியைக் காட்டுகிறார் பேராசிரியர். ‘‘சாப்பாட்டு ரசனையை திருநெல்வேலி ஜனங்களோட நடையில இவர் எழுத்துல படிக்கிறதே தனி சுகம்தாங்க... அதுவும் கடைசிப் பாராவுல ஒரு பன்ச் அடிச்சு அங்க மனித இயல்பைத் தொட்டுக் காட்டறாரு பாருங்க... அங்கதாங்க நிக்கிறாரு ரைட்டர்!"

‘‘அட... நீல்லாம் படிச்சவங்க. சொன்னா கரீக்கட்டாத்தாம்ப்பா இருக்குது..." என்று மாரி வியக்க, ‘‘மீண்டும் சுவாரஸ்யமான விஷயங்களோட அடுத்த வாரம் ‘கொஞ்சம் காபி நிறைய இலக்கியம்’ நிகழ்ச்சியோட சந்திக்கறோம். பை டு ஆல்..." என்று கை கூப்புகிறாள் பிரவீணா.