ஆதலினால் காதல் செய்வீர்!

வஸந்த் பாத்ரூமிலிருந்து வெளிப்பட்டு, ‘வொய் திஸ் கொலவெறிடி’  ‘ஹம்’ பண்ணியபடி வந்தான். கணிப்பொறியில் மூழ்கியிருந்த கணேஷ் நிமிர்ந்தான்.

‘‘வஸந்த்! ஹிஸ்டரிய க்ளிக் பண்ணிணா ஒரே அம்மணக்குண்டி படமா வர்றதுf. ஆபீஸ் கம்ப்யூட்டர்லல இதெல்லாம பாககாதன்னு சொல்லியிருக்கேன்ல...’’ என்றான் அதட்டலாக.

‘‘அதுவா... நேத்து காதல் கவிதைகள் தேடிப் படிச்சுட்டிருந்தேன் பாஸ்! நடுவுல ரிலாக்‌‌‌‌‌ஸேஷனுக்காக ஒண்ணு’’

‘‘கவிதையா..? என்னடா திடீர்ன்னு கவிதை மேல திடீர்னு ஈ.பா?’’

‘‘சமீபத்துல பெங்களூர் ட்ரெய்ன்ல பாத்த ஒரு ஃபைவ் பை ஃபைவ் சாலுமாலுக்கு கவிதைமேல செம இன்ட்ரஸ்ட் அதான் நாலு கவிதைய எடுத்துவிட்டு மாதமாடிக்ஸ் பண்ணலாம்னு...’’ என்றான் கண்ணாடி பார்த்து தலைசீவியபடி வஸந்த்.

‘‘நீயும்தான் பல வருஷமா ட்ரை பண்றே... ஒண்ணும் பேரலை. முன்ன ஒரு தடவை ஒரு பொண்ணை... அவ பேரென்ன ஜமுனா சிங்கா? கவிதை சொல்லி மடக்கப் பாத்தியே...’’

‘‘ஆமா பாஸ்... ஹேமாவோட காதல் சொக்லேட்-னு ஒரு கவிதைய வலையில படிச்சதைச் சொன்னேன். இம்ப்ரஸ் ஆன மாதிரிதான் பாத்தா... சட்டுன்னு பனித்துளி சங்கரோட தனிமைச் சிறையிலும் உயிர்த்தெழும் ஞாபகங்கள்ன்னு இன்னொன்ணையும் சொன்னேன் பாஸ்! அப்புறம் மெதுவா உங்களுக்கு தொப்புள்ல ஒரு மச்சம் இருக்கணுமேன்னு ஆரம்பிச்சேன். உடனே ‘வான்ட் டு ஸீ’ன்னு கிட்ட வந்தா பாஸ்... ஆடிப்பூட்டேன்!’’

‘‘உனககுன்னு வந்து மாட்றது பாரு...’’ கணேஷ் சிரித்தான். மானிட்டரைப் பார்த்து ‘ஷ்ய்’ என்று விசிலடித்தான். ‘‘என்ன பாஸ்... தேனம்மை லெக்ஷ்மணனோட மணல் சிற்பம் கவிதையப் படிச்சிங்களா, இல்ல... சத்ரியனோட தீயாடல் படிச்சிங்களா?’’

‘‘ரெண்டும் இல்லடா... கோவை.மு.சரளா எழுதின நாட்குறிப்பின் பக்கங்கள்-2 (நாடித் துடிப்பு)ன்னு ஒண்ணு ‌எடுத்திருக்கியே... எங்கடா புடிக்கிற இதையெல்லாம்..?’’

‘‘நம்ம ரசிகை யாழினின்னு ஒருத்தி. ஏதாவது நல்ல கவிதையப் படிச்சா உடனே எஸ்.எம்.எஸ்.ல லிங்க்கை அனுப்பி வெச்சுடுவா. பாஸ்! உங்களுக்கு ‘அந்த ஏழாவது ஆள் வரட்டும்’ ‌ஜோக் சொன்னேனோ..?’’

‘‘உதைபடுவ வஸந்த் மறுபடி அந்த ஜோககைச் சொன்னா... அந்த சங்கர் கேஸ்ல நோட்ஸ் எழுதி வெச்சுட்டியோ..’’

‘’‘அதெல்லாம் ஆச்சு பாஸ்! இன்னிக்கு டாக்டர் நரேந்திரன் கேஸ் ஹியரிங் இருக்கு. ஹலோ, அது யாரு?’’

அந்தப் பெண் உள்ளே வந்தாள். இருபது வயதிருக்கலாம். கண்களில் அடிக்கடி மையிட்டு அழித்த சுவடு தெரிந்தது. பெரிய கண்கள். வட்ட முகம், சற்றுக் குட்டையான பெண். கச்சிதமான உடலமைப்பு. நன்றாக ஓடுவாள் போலிருந்தது.

‘‘ஸார்... உங்கிட்ட கொஞ்சம் தனியா பேசணும்...’’ என்றாள் கணேஷிடம். ‘‘என்கிட்ட கூட தனியாப் பேசலாமே...’’ என்றான் வஸந்த்.

‘‘ஷட்டப் வஸந்த்! என்ன விஷயம்?’’ என்றான் கணேஷ்.

‘‘தினம் தவறாம யாரோ எனக்கு ஒரு கவிதையும், ரோஜாப் பூவையும் வீட்டு வாசல்ல வெச்சிட்டு ஓடிடறாங்க. யார்ன்னு கண்டுபிடிக்கவே முடியலை. ஒரே மென்ட்டல் டார்ச்சர் ஸார்...’’ மெலிதாக அழுதாள்.

‘‘உங்க பேர் என்ன?’’

‘‘தீபா!’’

‘‘தீபான்னா பிரகாசமான்னா இருக்கணும். அழறிங்களே...’’ என்றான் வஸந்த்.

‘‘அந்தக் கவிதைகளைக் கொண்டு வந்திருக்கீங்களா?’’

அவள் எடுத்து நீட்டியதை வாங்கி சிலவற்றை ஒவ்வொன்றாகப் புரட்டினான் கணேஷ்.

ஏனடி இப்படி அழகானாய்!,

அவளிடம் அப்படி என்ன கேட்டு விட்டேன்?

எனை நீ மறந்ததேனோ?

பெண்ணே, நீ போனதெங்கே?

உற்றுப் பாரடி

வஸந்த் சிரித்தான். ‘‘பாஸ்! இவங்க தெருவுல இருக்கற ஏதோ ஒரு ரோமியோவோட வேலையா இருக்கும். நான் வேணா பொடிநடையா போய் விசாரிச்சுட்டு வரட்டுமா?’’

‘‘ஏய், வஸந்த், சும்மாரு! பாரும்மா... இந்த மாதிரி சின்ன கேஸ்லல்லாம் இறங்க எங்களுக்கு இப்ப டயமில்ல. நீங்க கெளம்புங்க...’’ என்றான் கணேஷ்.

‘‘ஓ.கே. ஸார்...’’ அந்தப் பெண்ணின் கண்களி்ல் ஏமாற்றம் தெரிந்தது. அது வஸந்த்தின் கண்களிலும் பிரதிபலித்தது. வஸந்துக்கு பெண்கள் என்றாலே தனி அவஸ்தைதான். அவள் வெளியேற, ‘‘குட்டி நல்லா இருந்துச்சு பாஸ்... இப்படி திருப்பி அனுப்பிட்டிங்களே...’’

‘‘கு்ட்டிங்கற வார்த்தையை உபயோகிக்காத வஸந்த்! அசிங்கமா இருககு!’’

‘‘கன்னிகைன்னு சொல்லலாம். ஆனா நிச்சயமாச் சொல்ல முடியாதே பாஸ்!’’

‘‘உனககு விமோச்சனமே கிடையாதுரா...’’ கணேஷ் மீண்டும் கவிதைகளில் ஆழ்ந்தான். ‘‘வஸந்த்! மெளனத்துக்குரிய விளிம்புகள்ன்னு இளங்கோவும், காதல் வெண்பாக்கள்ன்னு சிவகுமாரனும் அருமையா எழுதியிருக்காங்க பாரு. அதுபோகட்டும், ‌அமைதி்ச்சாரல்- வாசனையாய் ஒரு வானவில்ன்னும், ராமலெக்ஷ்மி- சிற்றருவியின் சங்கீதம்ன்னும், ரமேஷ் ராக்ஸன்  ஒரு விடியற்காலையில்ன்னும் அருமையான இயற்கை வர்ணனைக் கவிதைகள் எல்லாம் நெட்ல எழுதியிருககாங்களே... இதெல்லாம் உன் கண்ல படாதா?’’

‘‘அதெல்லாம் நீங்க படிக்கிறதுக்கு பாஸ்! எனக்கு வேண்டியது என்ன? ஸிம்பிளா ஃபிகர் மடிக்கிறதுக்கு ஒரு கவிதை. அவ்ளவ் போதும்...’’

‘‘அப்ப... காதல் ஸ்பெஷலிஸ்ட்டான தபூசங்கர் கவிதைல ஒண்ணை எடுத்து விடு. எனக்கு இரண்டு காதலிகள்ன்னு எவ்வளவு ரசனையா எழுதிருக்கார் பாரு... அப்புறம்... நினைவுகளின் வருடல்கள்ன்னு சசிகலா எழுதியிருக்கற இந்தக் கவிதையப் புடிச்சுக்கோ... அப்புறம்... பார்வையின் பதியல்கள்ன்னு மலிக்காவும், மழையும் முத்தமும்ன்னு மதுமதியும் எவ்வளவு அழகா எழுதியிருக்காங்க பாரு..’’

வஸந்த் படித்துவிட்டு விசிலடித்தான். ‘‘எனக்கு இது போதும் பாஸ்!...’’ என்றான்.

‘‘அது சரி... இதென்ன நோட்பேட்ல ‌தனியா சில ப்ளாக் அட்ரஸ் எடுத்து வெச்சிருக்கே?’’

‘‘அதுவா பாஸ்! ப்ளாக்ல நிறையப் பேரு படக் படக்னு எழுதறதை நிப்பாட்டிட்டு காணாமப் போயிடறாங்க. அந்த மாதிரி இப்ப எழுதாதவங்க ப்ளாக்ல நான் படிச்ச கவிதைகள் அது. ஆனா இப்ப படிச்சாலும் நல்லா இருக்கு பாஸ்...’’

‘‘ம்... மழைக் கவிதைகள்ன்ற சேவியரோட கவிதைகளும் சரி, பொறுத்ததுபோதும், வந்துவிடுங்கற அம்பாளடியாளோட கவிதையும் சரி... நல்லாவே இருககுடா...’’ என்றபடி நிமிர்ந்த கணேஷ் திகைத்தான். ‘‘மைகாட் வஸந்த்! மணி ஒன்பதே முககால்! நீ சைதாப்‌பேட்டை கோர்ட்டுக்குப் போ்ய் சங்கர் கேஸ்ல ஒரு இன்ஜங்ஷன் வாங்கிக்கிட்டு நேரா ஹைகோர்ட் வந்து என்னோட ஜாயின் பண்ணிக்கோ.. டாக்டர் நரேந்திரன் கேஸை நான் பாத்துக்கறேன்...’’ அவசரமாக கார் சாவி‌யை எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டான் கணேஷ்.