’என் மன வானில்’ செல்வி காளிமுத்து

போற்றியோ நமசிவாய!
என்னை நன்றாக இறைவன் படைத்தனன்,தன்னை நன்றாக தமிழ் செய்யுமாறு!

                  என் இனிய வலைச்சரம் நட்புக்களே!வெறும் மொக்கைகளையே இதுவரை எழுதிவந்த உங்கள் அன்புக்குரிய செல்வி(பாரதிராஜா பாணியில் படிக்கவும்) ,இன்று ஏதோ கொஞ்சம் அர்த்தமுள்ள பதிவுகளை எழுத  ...சாரி ..எழுத அல்ல அறிமுகப்படுத்தவுள்ளேன்.சான்றோர்களும் ஆன்றோர்களும் நிறைந்த இவ்வரிய வலைச்சரத்தில் , என்னை எழுதச்சொல்லி வேடிக்கைப்பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் தம்பி தமிழ்வாசி ,அவருக்கு துணைப்போன  நாஞ்சில் மனோ அவர்கள் இருவருக்கும் என்  முதற்கண் வணக்கம்.அழைப்பு கொடுத்த ஆசிரியருக்கும் அடியேனின் வணக்கங்கள்!
                என்னைப்பற்றி சொல்வது ,அவ்வளவு சுலபம் அல்ல(அங்கே சொல்லும்படியா உருப்படி ஒன்னுமே இல்லையே)!.ஈரோட்டில் பிறந்து ,தனது தந்தையால் (தாத்தா ராமசாமி),மலேசிய திருநாட்டுக்கு அழைத்து வரப்பட்ட சாதாரண லாரி ஓட்டுனர் திரு.காளிமுத்து (அப்பா) ,கேரளாவில் பிறந்து வேலை நிமித்தமாக மலேசியாவில் குடியேறிய திரு.குஞ்சம்பு அவர்களின் மகள் திருமதி அமிர்தம் (அம்மா) அவர்களின் ஏழு பிள்ளகளில் ஐந்தாவது பெண் பிள்ளை அடியேன்!எங்களை ஈன்றெடுத்து, தமிழ்மொழியை கற்க செய்த என் பெற்றோர்களை முதலில் வணங்கி ,இந்த பதிவைத் தொடருகிறேன்.
                                                                 

         ஒரு  தோட்டத்தமிழ்ப்பள்ளியில் என் ஆரம்பகல்வியைத் தொடங்கினேன்.
பல்கலைக்கழகம் வரை போக ஆசைதான் (ஒழுங்காக படிச்சிருக்கனுமே?) வாய்ப்பும் வசதியும் வெகு தொலைவில் இருந்தமையால்,20 வயதிலே வேலைக்குச் சென்றேன்.மழலைக்கல்வி ஆசிரியையாக பொறுப்பேற்கும் முன்பு ,நான்  மலேசியாவின் இரண்டாவது மிகப்பெரிய ஜப்பானிய நிறுவனம்(குளிரூட்டி தயாரிப்பு) ஒன்றில் ஓர் சாதாரண ஊழியராகச் சேர்ந்தேன். வெளிநாட்டு வேலைப்பயிற்சி ,பதவி உயர்வு என்று படிப்படியாக   ரொம்ப பிசியான ஒரு டிபார்ட்மெண்ட்டில்(shipping dept) போய் உட்கார்ந்தேன்.உலகில் உள்ள ஐந்து கண்டங்களுக்கும் குளிரூட்டி ஏற்றுமதி துறையில் சுமார் 7 வருடங்கள் அனுபவம் பெற்றுக்கொண்டேன்.
            அங்கேதான் கணினி ,ஆங்கிலம் மற்றும் மனிதர்களின்’ நிறங்கள் ’என்று  பல விசயங்களையும் கற்றுகொண்டேன். நல்ல வருமானம் ஆனால் நிம்மதியில்லா வேலை, வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி என்றால் சும்மாவா?சதா வேலை வேலை.பிறகு பிள்ளைகளுக்காக அந்த வேலையைத் துறந்து ,வீட்டில் இருந்து வறுமையிலும் வாடினேன். பிள்ளைகள் கொஞ்சம் வளர்ந்த பிறகே ஆசிரியையாக  சேர்ந்தேன். ஆனாலும் கற்றல் கற்பித்தல்  ஏதாவது ஒரு வழியில் அரங்கேறிக்கொண்டுதான் இருந்தது.
            உண்மையைச் சொல்லப்போனால் வாசிக்கும் பழக்கமும் எழுதும் பழக்கமும்  எனக்கு வர முக்கிய காரணமாக விளங்கியது ,பெரிய பெரிய அறிஞர்கள் எழுதிய புத்தகமோ, ஆன்மீக புத்தகங்களோ ,ஆங்கில நாவல்களோ அல்லவே அல்ல.எங்கள் அண்டை நாடான சிங்கப்பூரில் இருந்து வந்த ’இந்தியன் மூவி நியூஸ்’  சினிமா இதழ்தான்.ஆம்!மாதா மாதம் அந்த இதழைப் படித்தால்தான் வேலை ஓடும் ,மூளை வேலை செய்யும் .அப்படி ஒரு பைத்தியம் .அதனைத் தொடர்ந்து , தமிழ்நாட்டில் இருந்து வந்த ‘பொம்மை’ இதழ் ,பிறகு ஆனந்த விகடன் ,குமுதம் போன்ற இதழ்கள்தான் என்னை வாசிப்பு உலகத்துக்கு இட்டுச் சென்றன.இன்னும் நான் ஆ.விகடனைப் பைத்தியமாய் படிப்பது பலருக்கு தெரிந்திருக்கும்.ஆங்கில இதழ் என்று இன்னமும் நான் வாசிப்பது Readers digest.
          மேலும் என் தமிழ்மொழியை  நான் வளப்படுத்திக்கொள்ள பேருதவியாக இருந்து வந்தது, எங்கள்  ஊர் உள்ளூர் பத்திரிக்கைகள் மற்றும் தொன்றுதொட்டு நான் விடாமல் கேட்டுவரும் எங்கள் ஊர் அரசு தமிழ் வானொலிதான்(மின்னல் பண்பலை).அது தவிர பேச்சாளர்கள் யாரும் பேசும்போது ,உற்றுக்கவனிப்பேன் (நமக்குதான் பிறர் வாயை நோக்கி இருப்பதே ஒரு பொழப்பாச்சே).எங்கள் ஊர் பத்திரிக்கை ஆசிரியரான திரு.ஆதிகுமணன் (தற்போது நினைவில் மட்டுமே வாழும்) அவர்தான்  என் எழுத்துலகின் முன்மாதிரி என்றும் சொல்லுவேன்.
           சில விசயங்களை அதாவது அரசியல் மற்றும் நியாயமான செய்திகளை (பயந்துகொண்டுதான்)தைரியமாக எழுத தூண்டியவை அவருடைய எழுத்துக்கள். அவரைப்பற்றி நிறைய விசயங்கள் நீண்டு கொண்டே போனாலும் ,எனக்கு திகில் நிறைந்த இரண்டு வரி ஒரு மர்ம கதையைச் சொல்லிய அவரை மறக்கத்தான் முடியுமா?அதாவது ’உலகின் இறுது மனிதன் ,நீங்கள்.ஓர் அறையில் தள்ளி பூட்டப்பட்டிருகும் போது,கதவு தட்டப்படுகிறது’.இது மாதிரியான விசயங்கள் மிக எளிதாய் எங்கள் பத்திரிக்கையில் எழுதி புகழ்பெற்ற பத்திரிக்கை ஆசிரியர். அவர் பாணி எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சம் வரும்.புத்தகங்கள் ,மெடியாக்கள் ஒருபுறம் இருக்க முகநூல் மற்றும் வலைப்பூவில்  நான் கற்றது நிறையவே என்று கூற கடமைப்பட்டிருக்கேன் என்றால் அது மிகையாகாது.
          எப்போதாவது மலேசியா வானொலி மற்றும் பத்திரிக்கைக்களுக்கு அக்கடான்னு எழுதிக்கொண்டிருந்த என்னை முகநூலுக்கு அழைத்தது ஓர் உறவு (சைத்தான் எந்த ரூபத்தில் எல்லாம் வரான் பாருங்க?)அவுங்களை நீங்களும் இப்போ திட்டுவிங்களே? 2011 -இல் முகநூலுக்கு என் அக்காவால் கட்டாயப்படுத்தி இழுத்துவரப்பட்ட அந்த சமயம் நண்பர் கே.ஆர் விஜயனின் நட்பு அக்கா மூலம் கிடைக்கப்பெற்றேன். ’முகநூலில் சும்மா வெட்டியாக பொழுதைக் கழிக்காமல் ஏதேனும் உருப்படியாக எழுதுங்கள் டீச்சர்’ ,பதிவுலகில் பல நல்ல மனிதர்களைக் காணலாம்,நேரமும் அங்கே பயனான வழியில் கழியும்என்று என்னையும் ஒரு பதிவராக உருவாக்கிய பெருமை அன்பினிய நண்பர் திரு.கே.ஆர். விஜயனைச் சேரும்.
                      பதிவுலகம் என்பது ஏதோ பெரிய இடத்து சமாச்சாரம் என்கிற பயம் இன்னும் என்னுள் இருந்துகொண்டிருக்கிறது.எழுத்துலக ஜாம்பவான்கள்,இலக்கியவாதிகள்  வசிக்கும்   கூடாரம் என்பதுதான் பதிவுலகம்என்றே நான் நினைத்துகொண்டு ,என்னுள் தோன்றுவதை  கொஞ்சம் கிறுக்கி வச்சிட்டு போவேன்.ஒரு விசயத்தை ஆராய்ந்து நிறைய ஹோம்வெர்க் எல்லாம் செஞ்சி பிறகு எழுதுவது எனக்கு எப்போதுமே ஒத்து வராது(அதுக்கு கொஞ்சம் அறிவும் இருக்கனும் அல்ல?).சோ வெறும் அனுபவங்களை  மட்டும் எழுத்துக்களாக்க  எனக்கு ரொம்ப விருப்பம்!என் பதிவைப்படிக்கும் வாசகர்களுக்கு இது புரியும் என்று நினைக்கிறேன்.நேரம் கிடைக்கும்போது மட்டும் உட்கார்ந்து எழுதி அதை மீள்பார்வைக்கூட செய்யாமல் உடனே அரங்கேற்றிவிடும் பழக்கமும் உண்டு. ’என் மன வானில்’ என்ற தலைப்பில் நான் கிறுக்கிவைத்த எழுத்துக்களை வாசிக்க என் வலைத்தளத்தைப் பின்பற்றுங்கள் :
                                                      http://skselvi.blogspot.com/