சிக்கிக் கொண்டேன் எந்தன் எண்ணப்படி

வலையுலக வலையில் சிக்கியது எவ்வாறு?
FREECELL விளையாட்டில் மட்டுமே மூழ்கிக்கிடப்பேன் முன்பெல்லாம். அது மட்டுமே பிடிக்கும்.
மன அழுத்தத்தைக் குறைக்கும் அவ்விளையாட்டை, முக்கியமக இரவு படுக்கு முன்
சிறிது நேரம் விளையாடி விட்டுப் படுத்தால்தான் தூக்கமே வரும்.

சுற்றுலாப் பயணமாக என் முதல் அமெரிக்க விஜயம். ரெண்டாம் முறையாக 'ஆயாவாக'
(என் மகன் வேடிக்கையாக குறிப்பிட்ட வார்த்தை)...ஆம் மகளின் பிரசவத்துக்கு உதவியாகப் போயிருந்தாலும்.....'ஹாயாக' செலவழிக்க நிறைய நேரம் கிடைத்தது. மருமகன்(அவரும் ஒரு ப்ளாக்கர்தான்) மூலம் தமிழ்மணத்தில் மேயக் கற்றுக்கொண்டேன். ஆஹா...!
எவ்வளவு விஷயங்கள்! தகவல்கள்! விதவிதமாய் வித்தியாசமாய் நாமறிய கொட்டிக்கிடக்கின்றன்.

அவற்றை அள்ளி அள்ளி உண்டேன் பருகினேன். ஆனாலும் பசியோ தாகமோ அடங்கவில்லை. FREECELL-ஐ விடுவித்துவிட்டு, தமிழ்மணத்தின் வாசத்தில் கிறங்கிப்போனேன். அவரது ப்ளாக்கிலும் மற்றவர்களது ப்ளாக்கிலும் நுழைந்து படித்து
நிறைய அனானிக் கமெண்டுகள் போடவாரம்பித்தேன். பதில் பின்னோட்டங்களும் வர ரொம்ப சுவாரஸ்யமாயிருந்தது. அதிலும் 'நான்..நான்..' என்று பெயர் குறிப்பிடாமல் போட்ட
அனானி பின்னோட்டங்களால் நான் "நானானி" ஆனேன். ஆம்! சக பதிவர் ஒருவர் வைத்த பெயர்தான்.."நானானி!"

என் ஆர்வத்தைப் பார்த்து மருமகன் எனக்கே எனக்கு என்று ஒரு ப்ளாக் ஆரம்பித்துக்கொடுத்து எதை வேண்டுமானாலும் எழுதுங்கள் என்றார். சேரி...ப்ளாக்குக்கு என்ன பேர் வைக்கலாம்?
என் பொறந்த வீட்டு விலாசத்தையே ப்ளாக்குக்கு பெயராகவும் எனக்கு கிடைத்த புதுப் பெயரான "நானானி" என்ற பெயரிலேயே எழுதுகிறேன் என்றேன்

இப்படித்தான் 9-west ம் நானானியும் பிறந்தார்கள்!!

எனக்...கே எனக்கா? எதை வேண்டுமானாலும் எழுதலாமா? குபீரென்று நானிருந்த அறையின்
நான்கு பக்க ஜன்னல்களும் திறந்துகொண்டன!! கடற்காற்று, தென்றல்காற்று, வாடைக்காற்று, ஊதக்காற்று, புயற்காற்று என் சகல வகைக்காற்றுகளும் உள்ளே நுழைந்து
என்னையும் சேர்த்து வெளியே இழுத்துப் போட்டன. ஜிவ்வென்று மூச்சை உள்ளிழுத்து
வெளியே விட்டேன் மனசு லேசாச்சு. திரும்பி முதுகைப் பார்த்தேன் ரெண்டு ரெக்கைகள்
முளைத்திருந்தன.

எனக்கே எனக்கென்று ஒரு ராஜ்ஜியம்..! எனக்கே எனக்கென்று ஒரு சிம்மாசனம்..!
அதில் நானே ராணியாய்...எனக்கே..எனக்கென்று குடிமக்களாய் வலையுலக மக்கள்!!
இனி எனக்கென்ன வேண்டும்?

பறக்கவாரம்பித்தேன். பறந்து கொண்டேயிருக்கிறேன். சுகமாய்..சுவாரஸ்யமாயிருக்கிறது.
மடமடவென்று பதிவுகள் மடைதிறந்த வெள்ளம் போல் பாயவாரம்பித்தது. ஆஹா!
நமக்குள்ளும் இவ்வளவு சரக்கிருக்கா? அல்லது எனக்குப் புடிச்சது கிருக்கா? என்று வியந்தேன்.

சிலரிடம் பேசும் போது,'நீங்கள் அழகாகப் பேசுகிறீர்கள்!' என்பார்கள். என் தங்கையும்,'நீ
பத்திரிக்கைகளுக்கு சின்னச்சின்ன துணுக்குகள் எழுதேன்!' என்பாள். ஹீஹும்! சோம்பேறித்தனம்!! ஆனால் நெட்டில் நேரடியாக எழுத..டைப் செய்ய வெகு சுலபமாயிருந்தது. விமர்சனங்களும் உடனக்குடன் கிடைத்தன. பிறகென்ன?

பகல் தூக்கம் மறந்தேன்...வாங்கிய பத்திரிக்கைகள் படிக்க மறந்தேன். மெகா தொடர்கள்
மறந்தேன். அறுபது வயதுக்கு மேல் வாழ்கை வெகு சுவாரஸ்யமாய் போய்க்கொண்டிருக்கிறது.
ஏன் அதுக்கு முன் டல்லாயிருந்ததா? இல்லையில்லை முந்தைய சுவாரஸ்யங்களை
எல்லோரோடும் பகிர்ந்து கொள்ள ஒரு வாய்ப்பாய் அமைந்துவிட்டது பற்றி பெரும் மகிழ்ச்சியிலிருக்கிறேன்.'

'நான் வந்து சேர்ந்த இடம் நல்ல இடம் தான் - இதை
நம்ப வைக்கும் பொறுப்பு உங்களிடம்தான்!!!!