தமிழுக்குத் தலை வணங்குகிறது பைங்கிளி

                           தமிழை நாம் மறந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் வேளையில் இங்கொருவர் வேர்களைத்தேடி அலைகிறார். 

மொழியின் எல்லையே சிந்தனையின் எல்லை என்கிறார் .

                                             "வசைஇலா வண்பயன் குன்றும் இசைஇலா 

                                              யாக்கை பொறுத்த நிலம் " 

ஏமாந்த நிலமென்று விளக்கம் சொல்கிறார் கேளுங்கள். 

                                                  

                                          தமிழ் மொழி மேல் இவர் அன்பு கொண்டிருந்தாலும் எல்லோருக்கும் பிடித்த ஒரே மொழி என்று கூறுகிறார் உண்மைதான். 

                                          சிந்திக்கவும் சிரிக்கவும் கூட வைக்கிறார் இவர் கவிதைகளினால். 

அகப்பொருள் என்றாலே அகம் குளிர்ந்து  தான் போகிறோம் யாருக்கும் தெரியாமல் .
"வெட்கப் பட்ட ஆறு" இங்கே தலைவி அருவியிடம் பேசுவது சிரிக்கவைக்கத்தான் செய்கிறது. 

                                        
                                              தங்கத்தை விட மதிப்பு மிக்கது என்று எதைச் சொல்கிறார் பாருங்கள்.
 தங்கத்திற்கு உயிரில்லை 
உணர்வில்லை
அறிவில்லை 
மக்களை மாக்களை  மதிப்போம் என்கிறார் சங்க இலக்கியப் பாடல்கள் மூலம்.
                                      உயிரோடு செத்தவர்கள் யாரென்று இவரிடம்தான் கேட்க வேண்டும்.
                                                                      இங்கு முல்லை மலர் யாரைப்   பார்த்து சிரிக்கிறது யாருடன் பேசுகிறது. 
அதே சிரிப்பூ...என்று எதைச் சொல்கிறார்   பாருங்கள் .  


                                         தாம் எழுதிய பாடல்கள் மூலமே பெயர் பெற்ற புலவர்களையும்   இங்கே பெருமைப் புடுத்தியுள்ளார் 
தும்பிசேர்கீரனார்         
கல்பொரு சிறு நுரையார் 
                      இப்படி தமிழுலகமாகவே தன்னை மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறார் வேர்களைத் தேடி வலைபதிவர். 
                   தமிழுக்காக வலைபூக்கள் தோன்றவேண்டும்.இவரைப் போன்ற வலைப்பதிவர்களை   ஆதரிப்போம் வலைச்சரம் போன்ற இணயங்கள் மூலமாக.


           ஈழச் சிந்தனைகளை நம்முள் விதைக்கும் பதிவர்கள் 

           வெள்ளை மனமும் சிவப்புச் சிந்தனையுமாக  இவர் ஈழத்தில் சிவப்புப் பூக்கள் என்று எதைச் சொல்கிறார் பாருங்கள் 

                                               அகதி என்ற சொல் எவ்வளவு வலியைத் தருகிறதென்று முல்லை மண்ணின் மீள் குடியேற்றம் மீண்டும் அகதியாய் கவிதைவரிகள் நம்மையெல்லாம் வருந்தச் செய்கிறது.   

                          தாய் மண்ணுக்காகவும் உலக மானுடத்திற்காகவும் இந்த செஞ்ச்சோலைத் தமிழவன்

சே குவேராவின் வரலாற்றை தெரியாதவர்களுக்கு எடுத்துரைக்கிறது.

                           கண்ணகி மண்ணில் இருந்து ஒரு கருஞ் சாபம் 

ஈழத்தைப் பாடாய்ப் படுத்துகிறது என்று இந்தியாவைச் சாடுகிறார் இங்கே. 

                            ஊர் தோறும் எமது அவலம் உரைத்திடுவோம் என்று இங்கொரு வலைபூ எழுதுகிறது. 


                                         வெற்றிநடை போடும் புதிய பதிவர்கள் 
வேப்பந்தோப்பு  மழைக் காலத்தைப் பற்றிச்  சொல்கிறது இங்கே தன் அனுபவமாய் .
                                           வேலிகள் தொலைத்த  ஒரு படலையின்கதையில்  இந்தியருக்கு விளையாட்டு ஈழத்துக்கு சீவன் போகுது படைப்பு படிப்பவர்களைச்    சிந்திக்க வைக்கிறது. 
                வருத் தலைவிளான் எழுதிய ஈரம் கவிதையைப்படிக்கும்பொழுது 

கண்களில் ஈரம் கசிகிறது.

                      இணையத்தில் இறக்கை விரிக்கிறது  ஈழ வயல் .

                                            ஏதோ சொல்றேங்க என்று இந்தக் காட்டான் உண்மையைச் சொல்கிறார். 

                                                            இதேபோல்  நாளையும் இறுதி நாளாக எண்ணங்களுக்கெல்லாம் சொந்தக் காரன் இவன்தானோ என்று எண்ணத் தோன்றும் வலைப்பதிவருடன்   புதிய பதிவர்களையும் பார்க்க அழைத்துச் செல்வாள் பைங்கிளி.