ஆசை அன்பு இழைகளினாலே...

கல்யாணமெல்லாம் எப்படி நடந்துது அத்தை?

கல்யாணத்துக்கு நீயும் மதனும் வரலன்னுதான் எல்லாருக்கும் ஒரே குறை. ஆபிஸ் வேலை என்னிக்கும்தான் இருக்கும். நாளும் கிழமையுமா நாலு சொந்தக்காரங்களைப் பார்க்கிற வாய்ப்புக் கிடைக்குமா? பூச்சரம் பூங்குழலி குறிப்பிடுற பறவைக்கும் நமக்கும் என்ன வித்தியாசம்?

அடுத்த விசேஷத்துக்கு வரப் பார்க்கிறோம். கல்யாணத்தைப் பத்தி சொல்லுங்க.

அது பிரமாதமா  நடந்துது. ஆனா பலபேருக்கு பல விஷயம் புரியிறதே இல்லை. பதினாறும் பெற்று பெருவாழ்வு வாழுன்னு வாழ்த்தினாலே ஒண்ணைப் பெத்தே ஒழுங்கா வளர்க்க முடியல, இதில் பதினாறு பிள்ளையான்னு கிண்டலடிக்கிறாங்க. பதினாறு பேறுகள் என்னென்ன அப்படின்னு அபிராமி அந்தாதியில் அழகாச் சொல்லப்பட்டிருக்குன்னு தேநீர் நேரத்தில் பிரதீபா எடுத்துக்காட்டியிருக்கிறதைச் சொல்லிட்டுவந்தேன்.

அர்த்தம் புரிஞ்சி யார் சொல்றா? பல சம்பிரதாயங்களுக்கே அர்த்தம் புரியாம தப்பு தப்பா செஞ்சிட்டிருக்கோம். திருமணச் சம்பிரதாயங்களுக்கு  இராஜராஜேஸ்வரி மேடம் சொல்ற காரணங்களைப் புரிஞ்சிகிட்டாவது இனி ஒழுங்கா செய்யணும்.

நீ சொல்றது சரிதான். முகூர்த்தக்காலைப் பார்த்ததுமே எனக்கு பக்குனு ஆயிடுச்சி. காலமே மாறிப்போய்க் கிடக்கு. கல்யாணம், பண்டிகைக் கொண்டாட்டம் எல்லாத்தையும்   கான்ட்ராக்ட்  பேசி  விட்டுடுறாங்க.  அம்பது வருஷத்துக்கு முந்தைய தன்னுடைய தலைதீபாவளி பத்தி குறை ஒன்றுமில்லை லக்ஷ்மியம்மா எழுதியிருக்கிறதையும் பாரு. இன்னிக்கு கொண்டாடுற தீபாவளியையும் பாரு. பலகாரமெல்லாம் வீட்டில் யார் செய்றா? எல்லாம் கடையிலதான்.

குரல் சக்தி எழுதியிருக்கிற பாக்கியலக்ஷ்மியின் தலைப்பொங்கல் அன்னிக்கு அவ முழிக்கிறதைப் பாருங்க. வெளிநாடுவாழ் தமிழ்க்குழந்தைகளுக்கு தை பொங்கல் எல்லாம் டை பொங்கலாப் போச்சு. யாவரும் நலம் சுசி எழுதியிருக்காங்க.
அதனாலென்ன? எப்படியிருந்தாலும் நம் பாரம்பரியத்தை விட்டுக்கொடுக்காம கொண்டாடுறாங்களேன்னு சந்தோஷப்பட்டுக்கணும்.

சரி, நன்னிலம் சின்னத்தை பேத்தி கமலாவுக்கு வரன் தகைஞ்சிதா? போனதடவையே முடியுறமாதிரி இருக்குன்னாங்க. 

அந்தக் கொடுமையை ஏன் கேக்குறே? கருப்பு, கருப்புன்னு எல்லாரும் சொல்றாங்கன்னு எவளோ சொன்னாள்னு ஏதோ கிரீமை வாங்கித் தடவி முகமே வெந்துபோய்க் கிடக்கு. பிரபலமான அழகுநிலையங்களிலேயே எவ்வளவு அலட்சியமா இருக்காங்கன்னு வார்த்தைச் சித்திரங்கள் ஜிஜி எழுதியிருக்கிறதைப் பத்தி சொல்லி எச்சரிச்சிட்டு வந்தேன். 

இன்னொன்னு தெரியுமா?  முகபாலிஷ்  பத்தி மழைமேகம் சுந்தரா சொல்றதைக் கேட்டால் பகீர்ங்குது... பாக்க நல்லாத்தான் இருக்கு. ஆனா பக்கவிளைவு என்னாகுமோன்னு யோசிச்சா பயமா இருக்கு.  

முகம் பளிச்சினு இருக்கணும்னா ஆயிரத்தெட்டு இயற்கை மருந்து அடுக்களையிலேயே   இருக்குன்னு வனப்பு சந்திரகௌரி கூட நிறைய எழுதியிருக்காங்க. எதுவுமே இயற்கையா இருந்தாதான் அழகு. தோல் கருப்பா இருந்தா என்ன? மனசு வெள்ளையா இருந்தா பத்தாதா?  

தூரிகையின் தூறல் மதுமதியும் திராவிட நிறம்தான் பேரழகுன்னு  அருமையா கவிதை எழுதியிருக்கார்.  

இது தெரியாம, சிவப்பு நிறத்துக்கு ஆசைப்பட்டு இப்ப உள்ளதும் போச்சுன்னு பார்க்கச் சகிக்காம நிக்கிறா. பெரியவ கதை இப்படின்னா சின்னவ செல்லமணி மவனைத்தான் கட்டுவேன்னு அவள் ஒரு பிரச்சனை பண்ணிட்டுக் கிடக்கிறா. சொந்தத்துக்குள்ள வேணாம்னு எவ்வளவோ எடுத்துச் சொல்லியாச்சி.  ரத்னவேல் நடராஜன் ஐயாவோட வலையில் பேராசிரியர் மோகனா சோமசுந்தரம் எழுதின இரத்தம் உறையா நோய் பத்தியும் கூட சொல்லிப் பயமுறுத்திப் பார்த்துட்டேன். ஒண்ணும் கேக்கிறபாடாத் தெரியல. அந்தக்காலத்துலன்னு வாயைத் திறந்தாலே அந்தக் காலப் பேச்சையெல்லாம் விடுங்க.. இன்னிய பேச்சைப் பேசுங்கன்னு வெடுக்குனு சொல்லிடுதுங்க. 

இதைத்தான் பொறுமை தொலைத்தப் பொழுதுகள்னு கசியும் மௌனம் ஈரோடு கதிர் சொல்லியிருக்கார்.பல பிள்ளைகளுக்குப் பழைய கதையெல்லாம் கேட்கப் பிடிக்கமாட்டேங்குது.  

அப்பவெல்லாம் டிவி ஏது? கம்ப்யூட்டர் ஏது? கதை கேட்க நேரம் இருந்தது. விளையாட்டு சாமானும் இத்தனை விதம் கிடையாது. மிஞ்சி மிஞ்சிப் போனா பெண்குழந்தைகளுக்கு சொப்பு சாமானும், மரப்பாச்சி பொம்மையும் இருக்கும். சில வீடுகளில் மரக்குதிரை இருக்கும்.

இதைப்பத்தி ஹரணி பக்கங்களில் ஹரணி ஐயா எழுதியிருக்கார். மரக்குதிரை தாய்வீட்டுச் சீதனமா வருமாமே! மடலேறுதல்னு  கடிதங்கள் பத்தியும் சொல்லி ஆதங்கப்பட்டிருக்கார். அதனால்தான் காணாமல் போகுமுன் உனக்கொரு கடிதம்   எழுதுகிறேன்னு கடிதத்துக்கே கடிதம் எழுதியிருக்கார் அன்புடன் நான் சி.கருணாகரசு. முகவரிகள் எல்லாம் எழுத்திலிருந்து எண்களுக்கு மாறிவிட்டதால் உன் அழகே போயிடுச்சின்னு அவர் சொல்றது எவ்வளவு உண்மை. அதுவும் எஸ்.எம்.எஸ்னு இருக்கு பாருங்க. அதையே இன்னும் சுருக்கி குறியீடுகளாக்கிட்டாங்களாம்.  மழைக்காலத் தவளைகள் வலையில் ஆறுமுக வடிவேல் படம்போட்டுக் காட்டியிருக்கார்.

நாகரிகம் துவங்கிய காலத்தில் ஆப்பெழுத்துக்கள், சித்திர எழுத்துகள்னு எழுத ஆரம்பிச்சாங்க. முரண்சுவையில் கோவி எழுதிய மாயன்கள்  பத்திய பதிவிலும் சித்திர எழுத்துக்கள் இருக்கும் பாரு.

மறுபடியும் பழைய காலத்துக்கே போயிடுவோம் போல. அந்தக் காலத்தில் இறகுப் பேனாவைப் பயன்படுத்தியபோது பட்ட பாட்டை இலக்கியச்சாரல் சொ.ஞானசம்பந்தன் ஐயா எழுதியிருக்கிறதைப் படிக்கும்போது நாம் அப்படியெல்லாம் கஷ்டப்படலையேன்னு நிம்மதியா இருக்கு.

பேனாங்கவும் ஞாபகத்துக்கு வருது. நேத்து சின்னவளை பேனா எடுத்துட்டு வாம்மான்னா திருதிருன்னு முழிக்கிறா. எந்தலையில பேன் இல்லையே பாட்டிங்கிறா. அப்புறம் நவீன் சொல்றான், பாட்டி, அவளுக்குப் பென் அப்படின்னு சொன்னாதான் புரியும்னு. தமிழ் வார்த்தைகளே தெரியாம வளருதுங்க.

அதுக்காகத்தான் வானம் வெளித்த பின்னும் ஹேமா வழக்கொழிஞ்சிபோற வார்த்தைகளுக்காகவே  ஒரு கவிதை எழுதியிருக்காங்க.

ஹூம்… இதையெல்லாம் படிச்சா ஆதங்கமாத்தான் இருக்கு. சின்ன வயசில் அண்ணனோடு லூட்டி அடிச்சது, அதோட சேர்ந்து மரம் ஏறி விழுந்ததுன்னு எல்லாம் நினைவுக்கு வருது. உனக்கும் எனக்குமிடையே விழுந்து கிடந்த மௌனம்னு மயூ மனோ நினைவுகளின் பிரதியில் எழுதின கவிதை மாதிரிதான் எங்க சின்ன வயசில் அத்தனைப் பிரியமா இருந்து இப்ப விலகிக் கிடக்கோம். அதெல்லாம் ஒரு காலம்...

உங்க அண்ணனை நான் பார்த்ததே இல்லை அத்தை.

அந்தப் பெட்டியில பழைய ஆல்பமெல்லாம் இருக்கும் பாரு. அதில் இருக்கும்.

பழைய புகைப்படங்களைப் பார்க்கிறதே ஒரு ஆனந்தம்தான். இந்தியா 1800 இல் எப்படி இருந்ததுன்னு கிராமத்துக்காக்கை   பல படங்களைப் பகிர்ந்திருக்கார். பார்க்கும்போதே நம்மை அந்தக் காலத்துக்கே  அழைச்சிட்டுப் போயிடுது. 

தெரியுதா? அதனால்தான் நான் அந்த ஆல்பத்தை எடுக்கிறதே இல்லை. எனக்கு அதைப் பார்த்தாலே பழசெல்லாம் நினைவுக்கு வந்து படுத்தும். பாரதிக்குமார் கதையில் சொல்றமாதிரி நிழலும் சுடும்கிறது   அதைப் பார்க்கும்போதுதான் புரியும். சிலதுதான் அப்படி. சில அமிர்தம் சூர்யாவோட குலதெய்வங்களின் ஆல்பம்   மாதிரி ஒவ்வொரு உறவா நினைக்கவச்சி சிலிர்ப்பூட்டும். ஹூம்…  

(அம்மா பெருமூச்செரியும் வேளையில் அப்பா குறுக்கிடுறார். இனிமேல் இவங்கதான் பேசிக்கப் போறாங்க. மருமகள் வெறும் பார்வையாளர் மட்டுமே.)  

ஆரம்பிச்சாச்சா? எத்தனை வயசானாலும் பிறந்த வீட்டுப் பாசம் போவுதா பாரு. பிறந்தவீட்டுப் பெருமை பேசறேன்னு பெண்கள் படுத்துற பாட்டையும்  தன் சொல்லமுடியாத சோகத்தையும் வை.கோபாலகிருஷ்ணன் சார் தன்னோட பவழம் கதையில அழகா நச்சுனு சொல்லிட்டார். 

அது சரி.  காமாக்ஷியோட ஜிமிக்கி கதை படிச்சீங்களா? அதுல ஆம்பிளைங்க பண்ற அட்டகாசத்தை அழகா சொல்லியிருப்பாங்களே. இத்தனை வருஷமா நான் தினமும் வக்கிற குங்குமத்தோட நிறம் இன்னதுன்னு சரியாத் தெரியிதா உங்களுக்கு? என்னென்னமோ வாங்கிட்டு வந்து தருவீங்க.. இதோ பாருங்க, எங்க அக்கா எனக்காகவே வாங்கி வச்சிருக்கா.. சரியான நிறம். எப்பயோ பாக்குறோம், எப்படி ஞாபகம் வச்சிக்க முடியுது அவளாலே? அதான் பாசம். 

நான் மட்டுமில்ல. பொதுவாவே ஆண்களுக்கு நிறமெல்லாம் சரியா பிடிபடாதாம். அவிழ்மடலில் வண்ணங்களும் பெண்களும் பதிவில் ஆளுங்க தெளிவா எழுதியிருக்கார் பார். இனிமேலாவது என்னைக் குறை சொல்லாதே. புள்ளிக்கோலத்தில் சக்தி பொட்டு வைத்த முகம்   பதிவில் எழுதினமாதிரி நீயும் ஒட்டுப்பொட்டுக்கு மாறிடு. 

அதெல்லாம் எனக்கு ஒத்துவராது. நீங்க கவலைப்படாதீங்க. எப்பவும் போல என் மருமகளே எனக்கு பார்த்து வாங்கித் தருவா.  

மருமகளை நல்லாத்தான் ஐஸ்வைக்கிறே… 

இதிலென்ன தப்பு? அவளும் நம்ம பெண் மாதிரிதான். சொல்லப்போனா பெண்ணை விடவும் ஒசத்தி. கல்யாணம் பண்ணிக் கொடுத்ததுக்கு அப்புறம் பெண்ணெல்லாம் விருந்தாளி மாதிரிதான். தொண்டை அடைச்சா, சட்டுனு தண்ணி எடுத்துக் குடுக்கிறவ இவதான். இவளைக் கொண்டாடுறதில என்ன தப்பு?  

நீ சொல்லவும் கே.பி.ஜனாவோட திறப்புவிழா  கதைதான் நினைவுக்கு வருது. அதுபோலவே நல்ல சாமர்த்தியம்தான் உனக்கும்.  

இது சாமர்த்தியம் இல்ல. இதுதான் நிதர்சனம்.  எங்க கிளம்பிட்டீங்க?

ஒரு பெரிய பூசணிக்காய் வாங்கிட்டு வரேன்.

இப்ப எதுக்கு?

இவ்வளவு ஒத்துமையா இருக்கிற மாமியாருக்கும் மருமகளுக்கும் திருஷ்டி சுத்த வேணாமா? அதுக்குதான்.

கிண்டலைப் பாரேன்.