நான் எண்ணும்பொழுது....

நண்பர்களுக்கு வணக்கம்.

(வலைச்சரத்தில் நானும் ஒரு வாரத்துக்கு ஆசிரியர் என்பதை இன்னும் என்னால் நம்பமுடியவில்லை. வலைப்பூ ஆரம்பித்து ஒரு வருடம் நிறைவுறும் வேளையில் கிடைத்திருக்கும் இந்த வாய்ப்பை, கீதமஞ்சரியின் முதல் பிறந்தநாள் பரிசெனக் கொண்டு, மனங்கொள்ளாப் பூரிப்பும் புளகாங்கிதமும் அடைகிறேன். அதே நேரத்தில், இந்த இனிய தருணம், என் எழுத்தின்பால் எனக்கிருக்கும் பொறுப்புணர்வையும் நினைவில் நிறுத்தி எச்சரிக்கிறது. இந்த அரிய வாய்ப்பை நல்கிய சீனா ஐயாவுக்கும் என்மீது நம்பிக்கை வைத்து, என்னைப் பரிந்துரைத்த வை.கோபாலகிருஷ்ணன் சார் அவர்களுக்கும் நெகிழ்வோடு என் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். 

வலைச்சரத்தில் இதற்குமுன் என் வலைப்பூ அறிமுகம் வந்த நாட்களில் எனக்குள் ஊற்றெடுத்த உற்சாகத்தையும் நம்பிக்கையையும் நினைத்துப் பார்க்கிறேன். என்னை அறிமுகப்படுத்திய அன்புக்கும் மதிப்புக்குரிய நட்புள்ளங்கள் கவிதை வீதி சௌந்தர், குட்டி சுவர்க்கம் ஆமினா, மகிழம்பூச்சரம் சாகம்பரி அவர்கள், ஆச்சி ஆச்சி திருமதி பி.எஸ்.ஶ்ரீதர், மின்மினிப்பூச்சிகள் ஷக்திபிரபா, தம்பி கூர்மதியன், தூரிகையின் தூறல் மதுமதி, அலையல்ல சுனாமி விச்சு, தமிழ் பேரண்ட்ஸ் சம்பத் குமார், தென்காசித் தமிழ்ப்பைங்கிளி, எல்லாப் புகழும் இறைவனுக்கே ஸாதிகா அனைவருக்கும் என் மனம் நிறைந்த நன்றி.

வலைப்பூ துவங்கிய ஒரு மாதத்திற்குள்ளாகவே இந்த வாரப் பதிவர் என்று என்னை முதலில் தன் வலைப்பூவில் அடையாளங்காட்டிய பாகீரதி எல்.கே அவர்களுக்கு என் உளங்கனிந்த நன்றி. 

என்னை இவ்வலையுலகத்தில் ஒரு அங்கத்தினராய் அங்கீகாரம் அளிக்கும் விதமாய் அறிமுகப்படுத்திய நண்பர்களுக்கு சில பூக்கள் நன்றியின் அடையாளமாய்!

 வலைப்பூ உலகில் காலடி வைத்த நாளிலிருந்தே என்னை வாழ்த்தியும் பாராட்டியும் ஊக்குவித்த நல்நெஞ்சங்களை நன்றியுடன் நினைவுகூர்கிறேன். அவர்களுடைய வலைப்பூக்கள் மூலம் ஒத்த ரசனையுள்ள மேலும் பல வலைப்பூக்களைக் கண்டுகொண்டேன். அவர்களுக்கு என் அன்பின் பரிசாய் இந்தப் பொம்மைகள்! 

2008 முதல் பதிவுகள், நிலாச்சாரல், தமிழ்மன்றம் போன்ற பல இணையதளங்களில் எழுதிவந்தாலும் வலைப்பூ பற்றி யோசிக்கவில்லை. வலைப்பூ துவங்குவதென்பது மிகவும் கடினமான விஷயம் என்னும் எண்ணம் உள்ளுக்குள் வேரூன்றி இருந்ததே காரணம். முயன்றுதான் பார்ப்போமே என்று ஒருநாள் தோன்ற, அதே நாளில் உருவானது கீதமஞ்சரி.

என்னைப்பற்றி சொல்ல பெரிதாய் ஏதுமில்லை என்றாலும் என் எண்ணத்திறவுகோலாகிய எழுத்துக்கள்  பற்றிச் சொல்ல ஏராளமான கதைகள் உண்டு என்னிடம்.

என்னை பிரமிக்கவைத்தவை, மனம் கவர்ந்தவை, என் ரசனைக்குரியவை, பலனளிக்கக் கூடியவை என்று பல தரப்பட்ட வலைப்பூக்களை பின்வரும் நாட்களில் அறிமுகப்படுத்தவிருக்கிறேன். இந்த அறிமுகங்களானது, புதியவர்களுக்குப் பழகியவர்களையும், பழகியவர்களுக்குப் புதியவர்களையும் அறிமுகப்படுத்தும் வகையில் நட்புப் பாலமாக இருக்கும்.

நட்பின் பெருமை கூடியிருப்பதில்தானே உள்ளது? தனித்துவிடப்பட்டநட்பின் புலம்பலைக்  கேட்டிருக்கிறீர்களா? இங்கே கேளுங்கள்.  

தனித்துவிடப்பட்ட உறவு பற்றி? ஒற்றை மனுஷியாய் இருந்தும் உறவுகளைக் கட்டிக்காத்த ஓட்டாத்தாவின் இறுதிக்காலம் இப்படியா இருக்கவேண்டும்?

என் எல்லாக் கதைகளுக்குமான விதைகளும் ஏதேனும் ஒரு உண்மைச் சம்பவத்தின் அடிப்படையிலேயே கிடைக்கின்றன. அப்படிக் கிடைத்தவற்றில் என்னை இன்னும் நெகிழ்த்துவது சிவப்பியின் வாழ்க்கை.

பள்ளிக்காலங்களிலிருந்து என் கவிதைகளைப் படித்தும் திருத்தியும் என்னை ஊக்குவித்த முதல் வாசகி என் அம்மாதான். அம்மா என்றாலே அன்புதானே! தலைமுறை தலைமுறையாய்க் கடத்தப்படும் தாய்மையின் தவிப்பை என்னால் இயன்றவரை எழுத்துக்குள் கடத்த முயன்றதன் பலன் இக்கவிதை.

எந்த மரமானாலும் இலையும் பூவும் பிஞ்சும் கனியும் உதிர்தல் இயற்கை என்றாலும் அந்த உதிர்ப்பில் இருக்கும் உயிர்ப்பை எனக்கு உணர்த்தியவை மரங்களே.    நான் கவிதை வளர்க்கும் என் விநோதப் பூங்காவுக்கும் வருகை தந்தமைக்காய் அழகிய பூங்கொத்து உங்களுக்கே உங்களுக்கு. பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்.

இனிவரும் நாட்களில் இந்த வண்ணத்துப்பூச்சிகளைப் போல் பல்சுவைத் தேனூறும் வலைப்பூக்களை வட்டமிட்டு வலம் வருவோமா?