உருகும் விநாடிகள்

நரேந்திரன் சிகரெட்டை ஆஷ்ட்ரேயில் அடக்கம் செய்தான். கதவைத் திறந்து இளம் புயலாக உள்ளே வந்தாள் வைஜயந்தி.

‘‘ஹாய், நரேன்...’’

‘‘ஏய்... என்ன இது?’’

‘‘இது? புது டிரெஸ்! புது டைலர் ஒருத்தனைப் பிடித்திருக்கிறேன்.’’

‘‘சரியான திருடன் போலிருக்கிறது - முதுகுப் பக்கம் துணி வைக்கவே மறந்திருக்கிறான் வைஜ்.’’

‘‘நீ இன்னும திருவிளையாடல் காலத்திலேயே இரு... இதுதான் இன்றைய ஃபேஷன்!’’

‘‘ஐயோ, ஐயோ... முதுகில் போஸ்டரே அடித்து ஒட்டலாம் போலிருக்கிறதே!’’ சொல்லிவிட்டு வைஜயந்தியின் ஹேண்ட்பேக் வீச்சிலிருந்து தலையைக் குனிந்து தப்பித்தான் நரேந்திரன். மீண்டும் கதவு திறந்து ஜான்சுந்தர் உள்ளே நுழைந்தான். ‘‘வைஜ்! இதோ நீ கேட்ட தகவல்கள் இந்த பென் டிரைவில் இருக்கின்றன...’’ என்று அவளிடம் நீட்டினான்.

‘‘ஜான்! எனக்குத் தெரியாமல் வைஜுக்காக எந்தக் கேஸுக்கு என்ன தகவல்கள் சேகரித்தாய்?’’ நரேந்திரன் கோபமாகக் கேட்டான்.  ‘‘கேஸுக்காக இல்லை நரேன். கோடை விடுமுறைக்கு என்னை வெளியூர் அழைத்துப் போவதாகச் சொன்னாயல்லவா? அதுதான் எங்கே போகலாம் என்று யோசித்து ஜானிடம் உலகின் பார்க்க வேண்டிய இடங்களைப் பற்றிக் கேட்டேன்..’’ என்று லேப்டாபில் பென் டிரைவைச் செருகியபடி சொன்னாள் வைஜயந்தி.

‘‘வைஜ்! மனிதன் ஒரு பேச்சுக்குச் சொன்னால் நிஜமாகவே நம்பி விடுவதா?’’ என்றான் நரேந்திரன். அவனை உதாசீனம் செய்து, ‘‘ஜான், இதென்ன...?’’ என்றாள் வைஜ். ஜான் விளக்கினான், ‘‘வைஜ்! முதலில் இதைப் பார். வெளியூர் டூர் போகிறீர்களா? சில டிப்ஸ் -என்று குறிப்புகள் தருகிறார் மோகன்குமார்...’’ என்றான். வைஜயந்தி படிப்பதை நரேந்திரனும பின்னால் நின்று கொண்டு கவனித்தான்.

‘‘வைஜ்! சிங்கை சந்திப்புகள்-என்று துளசி கோபால் டீச்சரும், Joyfull சிங்கப்பூர்-என்று கேபிள் சங்கரும் சிங்கப்பூரைச் சுற்றிக் காட்டுகிறார்கள் பார்...’’

‘‘வாவ்!’’ கண்களை அகல விரி்த்தாள் வைஜயந்தி. ‘‘நரேன், நாம் இங்கே போகலாமா?’’

‘‘வேண்டாம் வைஜ்! நிறைய சினிமாக்களில் சிங்கப்பூரைப் பார்த்தாகி விட்டது. வேறு எங்காவது போகலாம்...’’ என்றான் நரேந்திரன்.

‘‘அப்படியானால் மனைவியின் மயோர்கா-என்று வி.ராதாகிருஷ்ணனும், கலாச்சார வியப்புகள்: இலண்டன்-என்று ஆர்.பாரதிராஜாவும், அற்புதத் தீவு பஹாமாஸ்-என்று சத்யப்ரியனும் எவ்வளவு அழகாகச் சொல்லியிரு்க்கிறார்கள் பார்...’’ என்றான் ஜான்.

‌வைஜயந்தி உற்சாகமாய் நரேந்திரனைப் பார்த்தாள். ‘‘ஜான் உன்னுடைய லிஸ்ட் இன்னும் முடியவில்லை போலிருககிறதே’’ என்றான் நரேந்திரன்.

‘‘ஆமாம் நரேன். ஊர் சுற்றலாம் வாங்க-பாங்காக் -என்று தாய்லாந்தை நினைவில் நின்றவையும், கிலிபி (ஆப்பிரிக்கா) -என்று ஆப்பிரி்க்காவை லக்ஷ்மியும், அக்ஷர்தாம்-உலகின் 8வது அதிசயம் -என்று திருமதி பி.எஸ்.ஸ்ரீதரும், பயண அனுபவம் -என்று இலங்கையை புதுகைத் தென்றலும், San Antonio,TX-பயணம் -என்று அமெரிக்காவை வைகையின் சாரலும் எவ்வளவு அழகாய் சுற்றிக் காட்டியிருககிறார்கள் பார்’’ என்றான் ஜான்.

‘‘அப்பனே ஜான்! நான் உனக்கு என்ன துரோகம் செய்து விட்டேன் என்று இப்படி என் பாங்க் பாலன்‌‌ஸைக் காலி பண்ணத் திட்டமிட்டு பழிவாங்குகிறாய்? இந்தியாவிற்குள் பார்க்க வேண்டிய சிறந்த இடங்கள் எதுவும் உன் கண்ணில் படவில்லையா?’’ பல்லிடுக்கில் பேசினான் நரேந்திரன்.

‘‘என்ன சொன்னாய் நரேன்?’’ என்றாள் வைஜயந்தி.

‘‘ஒன்றுமில்லை. ஜான், இந்தியாவிலேயேகூட பார்க்க வேண்டிய நல்ல இடங்கள் இருக்கின்றன என்றான். அதைத்தான் காட்டச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். என்ன ஜான்..?’’ நரேந்திரனின் முகத்தைப் பார்த்த ஜான் மிரண்டு, ‘‘ஆமாம் வைஜ்! இங்கே பாரேன்... கோனார்க் சூரியக் கோவிலின் அழகை பாருங்கோளேன்! -என்று கலை சொல்லும் இடம் நன்றாகவே இருக்கிறது. மத்தியப் பிரதேசம் அழைக்கிறது -என்று வெஙகட் நாகராஜ் விரிவாக சுற்றிக் காட்டியிருககிறார் பார். இவர் இப்போது மத்தியப் பிரதேசம் மீண்டும் அழைக்கிறது என்று மறுபடி டூர் அழைத்துப் போகிறார். அவ்வளவு பிடித்த இடமாம் அது’’ என்றான் ஜான்.

‘‘நரேன்! மத்தியப் பிரதேசம் போகலாமா?’’ என்றாள் வைஜயந்தி. ‘‘மத்தியப் பிரதேசத்தை நான் இங்கேயே பார்த்து விட்டேனே’’ என்று அவள் இடுப்பி்ல் கை வைத்தான் நரேந்திரன்.

‘‘யூ...! பொது இடத்தில் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டுமென்பதை தாஸ் உனக்குப் போதிக்கவில்லையா?’’ என்று உதடு துடிக்கக் கேட்டாள் வைஜயந்தி.

‘‘ஐயோ, பொது இடமா? நான் தொட்டது எனக்கு மட்டு்ம் சொந்தமான இடம் என்றல்லவா நினைத்திருந்தேன்’’ என்றான் நரேந்திரன்.

‘‘யூ கவர்ட் ஹையனா, ராட்டன் ஸ்டிங்கிங் மங்க்கி, கன்ட்ரி ஃபிக்’’ என்று வைஜயந்தி சரமாரியாக ஆரம்பிக்க, பாய்ந்து அவள் வாயைப பொத்தினான் நரேந்திரன். ‘‘இதோ பார் வைஜ்! கோடை விடுமுறை எனறால் வெளியூர்ப் பயணம்தானா? உள்ளூரிலேயே நாம் பார்க்காத இடங்கள் நிறைய உண்டு வைஜ். இதோ பார்... சென்னையில் தக்ஷின் சித்ரா -என்று ஒரு இடத்தை ஸாதிகா எவ்வளவு அழகாக சுற்றிக் காண்பிக்கிறார்கள் பார். நாம் மு‌தலில் இங்கே போகலாம்...’’ என்றான்.

வைஜயந்தி முகம் சிவக்க ஏதோ சொல்ல வாய் திறந்த நேரம், கதவு திறந்து ராம்தாஸ் நின்றார். ‘‘வைஜயந்தி! நாளையிலிருந்து ஒரு வாரம் சிங்கப்பூரில் இன்டர்நேஷனல் டிடெக்டிவ் கானஃபரன்ஸ் நடககப் போகிறது. நான் போகிறேன். எனக்கு அசிஸ்டெண்டாக நீ வருகிறாய். நாளை புறப்பட டிககெட் எடுத்தாகி விட்டது. நரேன்... நீ போய் உள்ளூரைச் சுற்றிப் பார்...’’ என்றார் ராம்தாஸ். ‘‘கெடுத்து விட்டதே கிழம்’’ என்று நரேந்திரன் வாய்க்குள் முனக, ராம்தாஸின் முதுகுக்குப் பின்னே நின்று அவனுக்கு பழிப்புக காட்டினாள் வைஜயந்தி.