திடங்கொண்டு போராடு என்னும் நானும் பதிவுலகமும் - 1

கடந்த ஏழு வருடங்களுக்கும் மேலாக தொடர்ந்து உற்சாகத்துடன் இயங்கிவரும் வலைச்சரம் மற்றும் பொறுப்பாசிரியர் குழுவினருக்கும் வலையுலக தோழமைகளுக்கும் உற்சாகமான வணக்கங்கள். வலைச்சரத்திற்கு ஆசிரியாராவது எனக்கு இரண்டாம் முறை. முதல் முறை பணியாற்றிய போது ஏதோ குறை வைத்துவிட்டது போன்ற உணர்வு. அதனால் தானோ என்னவோ இந்தமுறை நிறைவாய் செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் மேலோங்கி உள்ளது. நிச்சயம் செய்ய முயல்கிறேன்.        

இதுதான் பதிவுலகம், இப்படித்தான் இருக்கும் என்ற எவ்வித புரிதலுமே இல்லாமல்தான் பதிவுலகினுள் எனது முதலடியை எடுத்து வைத்தேன். வலையுலகம் எவ்வளவு பெரியது? என்னால் தொடர்ந்து எழுத முடியுமா? எனது எழுத்தை யார்யாரெல்லாம் படிப்பார்கள்? இப்படி எதுவுமே எனக்குத் தெரியாது. அதே சமயம் என் கெட்டநேரமோ என்னவோ நான் அடியெடுத்து வைத்த சமயம் பதிவுலகம் தன்னை பேஸ்புக் நோக்கி நகர்த்திக் கொண்டிருந்த ஒரு தேய்பிறைக் காலமாக இருந்தது. 

சிறுவயதில் அப்போதுதான் கணினி எனக்கு அறிமுகமாகி இருந்த சமயம், கோயமுத்தூரில் இருந்து தென்காசி வந்திருந்த அசோக் அண்ணன் தற்செயலாய் என்னிடம் 'ப்ளாக்ஸ்பாட் பத்தி உனக்குத் தெரியுமாடா?'என்று கேட்டார். எனக்கு நன்றாக நியாபகம் இருக்கிறது என்னுள் ப்ளாக் என்ற வார்த்தையை முதன்முதலில் விதைத்தவர் அசோக் அண்ணன்தான். 'தெரியாதுண்ணே, அப்படின்னா' என்றவனிடம் 'அது கிட்டத்தட்ட ஒரு டைரி மாதிரிடா, இதான் எழுதனும்னு கிடையாது, உனக்கு புடிச்சது எல்லாம் எழுதலாம், அத யாரு வேணும்னாலும் படிக்கலாம்' என்றபடி அறிமுகம் செய்தார். அதன்பின் அவ்வப்போது கூகுள் தேடலில் ஏதாவது ப்ளாக் என்முன் வந்து விழும் போதெல்லாம் ப்ளாக் ஆரம்பிக்க வேண்டும், ஏதாவது எழுத வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றிக்கொண்டே இருக்கும். 

கல்லூரியில் சேர்ந்திருந்த சமயம் எனது அண்ணன் மாவட்ட அளவிலான சிறுகதை போட்டி ஒன்றில் வாசிக்க வாசிக்க வானம் வசப்படும் என்ற சிறுகதைக்கு முதல் பரிசு வென்றிருந்தான். அவனைப் பார்த்து எழுத வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இன்னும் அதிகமாய் வளர்ந்த சமயமது. விகடனின் மாணவ பத்திரிக்கையாளர் திட்டதிற்கு அவனும் அவனது நண்பன் கணேசனும் முயல, கணேசன் அண்ணன் அதில் தேர்வானார். அதற்கு அடுத்த வருடம் என்னையும் முயன்று பார்க்கச் சொன்னான் என் அண்ணன். அவனே தேர்வாகவில்லை நான் எமாத்திரம் என்ற எண்ணமும், கொஞ்சம் சோம்பேறித்தனமும் மேலிட இருமுறை கிடைத்த வாய்ப்பை தவறவிட்டிருந்தேன்.

எழுத வேண்டுமென்ற ஆர்வம் இருந்தாலும் எப்படி எழுதுவது? என்ன எழுதுவது என்று எதுவும் தெரியவில்லை. பத்திரிக்கைகளுக்கு அனுப்பினால் நம் எழுத்தையெல்லாம் மதித்து பிரசுரிப்பார்களா? பிரசுரிப்பார்கள் என்றால் அவர்களை அணுகுவது எப்படி? இப்படி பல்வேறு எப்படிக்கள் இணைந்து ஒரு மிகப்பெரிய கேள்விக்குறியை வரைய தற்செயலாய் கிடைத்த பதில் ப்ளாக். 

ஹாய் கங்கிராட்ஸ் என்ற எனது முதல் சிறுகதையுடன் திடங்கொண்டு போராடத் தொடங்கினேன். முதல் கதையை எழுதி அதை இணையத்தில் பார்த்ததும் உற்சாகம் தாளவில்லை. பேஸ்புக்கில் எனது அத்தனை நண்பர்களுக்கும் அனுப்பி, அவர்களது நண்பர்களின் நண்பர்களுக்கும் அனுப்பி படிக்கும்படி உயிரை வாங்கினேன். சிலர் படித்தார்கள், சிலர் படிக்கிறேன் என்றார்கள் சிலர் 'தமிழ்ல்லாம் கஷ்டம் ப்ரோ' என்றபடி விலகிவிட்டார்கள். முதல்கதையை படித்தவர்களும், படிக்கிறேன் என்றவர்களும் எனது அடுத்தடுத்த தாக்குதல்களை தாக்குபிடிக்க முடியாமல் ஓடியேவிட்டனர். 

ஏதோ ஒரு உற்சாகம் கொடுத்த உந்துதலில் எழுத ஆரம்பித்தாயிற்று, ஒரே பாடலில் பெரியாளாகிவிடலாம் என்ற எனது சிறுபிள்ளைத்தனமான எண்ணமா என்று தெரியவில்லை, யாருமே என்னுடைய கதைகளைப் படிக்கவில்லை பின் யாருக்காக எழுத வேண்டும் என்ற மனநிலைக்கு என் இரண்டாம் மூன்றாம் பதிவுகளிலேயே தள்ளபட்டிருந்தேன். இருந்தாலும் எழுத்து என் கனவு, சிறுவயது முதல் என்னைத் தொடர்ந்து துரத்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பேர்-ஆசை. அவ்வளவு எளிதில் தளர்ந்து விட முடியுமா என்ன?          

சரி. கடையைத் திறந்தாயிற்று தாக்குபிடிக்க வேண்டுமே. அப்போதுதான் என் நண்பன் செல்வமணி திரட்டிகளை பற்றிக் கூறினான். இன்ட்லி, உடான்ஸ் முதலான திரட்டிகளில் இணைத்ததும் முன்புக்கு கொஞ்சம் பரவாயில்லை. எனது நண்பர்களைத் தவிர்த்து முதன்முதலில் எனது வலைபூவிற்கு வேறு சிலரும் வரத் தொடங்கியிருந்தனர். அப்படி வந்தவர்களில் முதாலாமானவர் தமிழ்மொட்டு என்னும் தளத்தில் எழுதி வரும் சங்கத்தின் தீவிரவாதி சதீஷ் செல்லத்துரைதான். கிட்டத்தட்ட நானும் சதீஷ் அண்ணனும் மூன்று நாட்கள் இடைவெளியில் எழுத ஆரம்பித்தவர்கள். இன்னும் சரியாக சொல்ல வேண்டும் என்றால் அவரது வலைப்பூவிற்கு இன்று மூன்றாவது பிறந்தநாள்... வாழ்த்துக்கள்ன்னே. 

சதீஷ் அண்ணனை எப்படிக் கண்டுபிடித்தேன் என்று தெரியவில்லை, கூகுள் தேடலிலா அல்லது திரட்டியின் மூலமா என்று  நியாபகம் இல்லை. ஆனால் அவரிடம் என்னைக் கவர்ந்த விஷயம், அவர் எல்லை பாதுகாப்புப்படையில் பணிபுரிந்துகொண்டே பதிவெழுதுவதுதான். என்னால் ஆர்மியில் வேலை செய்ய முடியவில்லையே தவிர அவர்கள் மீது மிகுந்த மரியாதை உண்டு. அந்த வகையில் இவர்மீதும் ஒரு தனி மரியாதை கலந்த ஈர்ப்பு ஏற்பட்டது, போதாக்குறைக்கு நெல்லைக்காரர் வேறு. என்னுடைய ஒவ்வொரு கதைகளை எழுதி முடித்ததும் இவரிடம் இருந்து வரபோகும் பின்னூட்டத்தை எதிர்பார்த்துதான் காத்திருப்பேன். எதுவாயிருந்தாலும் நேரிடையாக கூறிவிடுவார். ஆரம்பகாலம் முதல் என்னை மிக அதிகமாக உற்சாகபடுத்தி வருபவர்.   

சதீஷ் அண்ணன் புரட்சி சார்ந்த பதிவுகளாக அதிகம் எழுதினாலும் இவரிடம் இருந்து நான் எதிர்பார்த்தது எல்லைப் பாதுகாப்பு படை குறித்த பதிவுகள் தான். என்னதான் உணர்ச்சி பொங்க சீரியசாய் எழுதினாலும் இவர் நகைச்சுவையாய் எழுதிய இந்தக் காதல் கடிதத்தை நீங்கள் என்ன மனநிலையில் எத்தனை முறை படித்தாலும் அலுக்காமல் உங்களை சிரிக்க வைப்பார் என்பதற்கு நான் உத்திரவாதம். கருத்துரீதியாக எங்களுக்குள் மிகுதியான சண்டைகள், அடிதடிகள் ஏற்பட்டிருந்த போதும் பதிவர் சந்திப்பின் போது ஆரத்தழுவி அன்பை வெளிபடுத்திய விதம் வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாத நெகிழ்ச்சியான தருணம்.

திருட்டுப்பார்வை பார்ப்பவளுக்கு.........

என்னுடைய வலைப்பூவை இரண்டாவதாக கண்டறிந்து வந்தவன் சின்னமல. காமடிகும்மி என்னும் சங்கம் உருவாகக் காரணமாய் இருந்தது சின்னமலதான். என்னுடைய வலைப்பூவை, எழுத்துகளை சக பதிவர்களிடம் கூறி அவர்களையும் படிக்கும்படி பணித்தது சின்னமலதான். தான் எழுதிவந்த தலபோலவருமா வலைப்பூவில் சிலபல காரணங்களால் தற்போது எழுதாமல் இருந்தாலும் மீண்டும் எழுத ஆரம்பிக்க வேண்டுமென்பது காமடிகும்மியின் பெருத்த அவா.

முதல்மூவர் எப்போதுமே சிறப்பு என்பதால் மூன்றாமவரையும் கூறிவிடுகிறேன். இன்ட்லியில் எனது கர்ணனின் பதிவு பார்த்துவிட்டு வந்தவர் ஸ்ரீராம் ஸார். பின்னூட்டத்தில் ஸ்ரீராம் என்ற பெயரைப் பார்த்ததும் எங்க ஏரியா அண்ணன் ஸ்ரீராமோ என்றுதான் முதலில் நினைத்தேன். நூல்பிடித்துப் போனபோது நான் சென்று சேர்ந்த இடம் எங்கள்பிளாக். சுவாரசியமான மனிதர். சிறுவயதில் இருந்தே புத்தகம் படித்துப்படித்து வளர்ந்தவர். மிக சிலருக்கு மட்டுமே தெரிந்த விஷயம், இவரது அப்பாவும் ஒரு எழுத்தாளர். என்னுடைய நீண்ட நாள் அவா இவரை சந்தித்தே தீருவது என்பது, சமீபத்தில் G.M.B அவர்கள் வேளச்சேரி வந்திருந்த போது ஸ்ரீராம் சாரின் தரிசனம் கிடைத்ததில் யான் தன்யவானானேன் ஸ்ரீராம் சார் :-) அனுபவக் கட்டுரைகளையும், கதை கவிதைகளையும் எழுதிவரும் ஸ்ரீராம் சாரின் சமீபத்திய சாதனை அவருடைய கவிதை கல்கி இதழில் பிரசுரமானதுதான். வாழ்த்துகள் சார்.       

   

ஒரு நல்ல தேய்பிறைக் காலத்தில் பதிவுலகம் தேடி வந்தவன் என்று ஏற்கனவே கூறினேன் அல்லவா. நான் இங்கு வந்த நேரம் பெரும்பாலான பதிவர்கள் பேஸ்புக் தேடி ஓட, நானோ பேஸ்புக்கில் ஒருவருடமாக பழம் தின்று கொட்டைபோட்டு விட்டுத்தான் பதிவுலகம் தேடியே வந்தேன் என்பதையும் இங்கே குறிப்பிட விரும்புகிறேன். 

இன்றைய புதிய பதிவர்: 

எழுதுவதே ஒரு ஆத்மதிருப்தி என்ற நிலையில் அதைவிட வேறு என்ன பிரதிபலன் கிடைத்துவிட முடியும் என்ற எண்ணத்தில் ஒரு சிலர் மட்டுமே எவ்வித பிரதிபலனையும் பாராமல் எழுதிக் கொண்டிருப்பர். அப்படியொருவர் தான் ரெங்கசுப்ரமணி. முழுக்க முழுக்க புத்தக விமர்சனம் மட்டுமே எழுதிவரும் இவர் எடுத்தவுடன் புத்தக விமர்சனத்தை ஆரம்பித்து விடாமல், தான் விமர்சனம் செய்யப்போகும் புத்தகம் தன்னை எப்படியெல்லாம் பாதித்தது, அவை ஏற்படுத்திய தாக்கம் என்ன என்ற தனது அகன்ற பார்வையை ஒவ்வொரு புத்தக விமர்சனத்தின் போதும் பதிவு செய்வது இவரது தனிச்சிறப்பு.

வலையுலகிற்கு இவர் புதியவர் இல்லை என்றாலும், பெரும்பாலான பதிவர்களால் அறியபடாதவர். வெகுசமீபத்தில் அறிமுகமான இவரது தளத்தின் பெரும்பாலான புத்தக விமர்சனங்களை படித்துவிட்டேன். அவ்வளவு சுவாரசியமாக எழுதிவருகிறார். ரெங்கா சார் தயவு செஞ்சு பாலோவர்ஸ் விட்ஜெட் வைக்கவும்.

ரெங்கசுப்ரமணி - http://rengasubramani.blogspot.in/

             

பதிவுலகம் குறித்து தொடர்ந்து பேசுவோம்...