நீயில்லாத உலகத்திலே…

ஏந்தி வருகிறாய் நீ

கைகளில்

தேனீர்க் கோப்பையையும்

இதழ்களில்

காதல் கோப்பையையும்.

எதை நான் பருகுவது...? 

என்னது இது காலையிலேயே கவிதையெல்லாம்? 

நான் என்ன பண்ணட்டும்?  நீ கையில் டீ எடுத்திட்டு வரும்போதெல்லாம் எனக்கு இதுபோல் நதிக்கரையில் வைகறை எழுதிய  தேநீர்க்கவிதைகள் தான் நினைவுக்கு வருது. எக்கச்சக்கமா எழுதியிருக்காரே. 

நீங்க இரவல் வாங்கிவரீங்களாக்கும்…  

காதல் வந்தால்...

கலைக்கண் திறக்கும்

தேடல் ஆரம்பிக்கும்

வார்த்தைகளை வளைப்பாய்

வண்ணங்களில் தோரணம் கட்டுவாய்!

ஆதலால் நன்றி சொல் காதலுக்கு

கண்ணே!

இதுவும் எங்கயோ கேட்ட மாதிரி இருக்கே…

கண்டுபிடிச்சிட்டியா? அழகுத் தமிழுக்கு வண்ணமடிக்கும்  முயற்சிகளில் ஒன்றா  சேகர் எழுதிய கவிதையின் ஒரு துளி இது. 

ரொம்ப அழகுதான். 

ரதி அழகா, மதி அழகான்னு  வாழ்வே பேரானந்தம் ரசிகன்கிட்ட கேட்டா, மதிதான் அழகுன்னு சொல்லிட்டு நெல்லையப்பர் கோவில் சிவனின் சிற்பத்தை சிலாகிக்கிறார். என்னைக் கேட்டால் மலர்தான் அழகுன்னு சொல்வேன்.

எந்த மலர்? 

எந்த மலரா? உன்னைத்தான்டி… ஆமாம். என்ன ஞாபகத்தில் இருக்கே?  

நேத்து ஒரு புத்தகம் படிச்சிட்டிருந்தேன். எங்க வச்சேன்னு தெரியல. 

நீ நேத்துப் படிச்சப் புத்தகத்தைத் தேடறே? அய்யனார் விஸ்வநாத் எழுதிய கதையில் ஒரு பெண் போனவாரம் போனப் புத்தகக் கடையையே காணாமல் தேடுறா பார்.

ஞாபகத்தன்மையை மீளப்பெற முடியுமான்னு  எலியை வச்சி ஆராய்ச்சி எல்லாம் செய்றாங்களாம். மின்னல் கீற்றில் இம்ரான் ஸாகீர் எழுதியிருக்கார். அப்படி ஏதாவது செய்துதான் நினைவை மீட்கணும்போல இருக்கு. 

நீயாவது பரவாயில்லை. இங்க ஒருத்தர் தனக்கு ஞாபகமறதி இருக்கா இல்லையான்னு தெரியாமலேயே தவிக்கிற தவிப்பைத் தமிழ்த்தெருவில் த.ஜார்ஜ் அழகான கதையாக்கிட்டார். 

அடப்பாவமே! நண்பர்கள் இப்படியும் இருக்காங்க… பணம்னு வந்திட்டா நட்பின் நிறம் மாறும் சோகத்தை பறத்தல் பறத்தல் நிமித்தம் நிலாமகள்  அருமையான கதையில் புரியவச்சிட்டாங்க.   

பணத்தோட முக்கியத்துவம்  இப்ப பெருகிப்போச்சு. காரஞ்சன் சேஷ் எழுதியிருக்கும் கவிதையைப் படிச்சிப்பார். இந்தக் காலத்தில் பணமில்லாமல் வாழமுடியுமா?

வாழ்க்கைக்கு பணம் தேவையில்லைன்னு   வாழ்ந்து காட்டிய டோரதியோட கதையை காணொலியுடன் பகிர்ந்திருக்கார் சமரசம் உலாவும் இடமே சார்வாகன். 

பணம் இருந்தாலும் பிரச்சனை, இல்லை என்றாலும் பிரச்சனை. இருந்தும் இல்லாமல் இருந்தால்? அப்படி ஒரு பிரச்சனையை ஜெயகாந்தன் தன் கதாபாத்திரம் வாயிலாய்  என்ன செய்யட்டும் நான் அப்படின்னு கேட்கிறார்.  

ஹை! ஜெயகாந்தன் கதையா? படிச்சு ரொம்ப நாளாச்சு. 

கவலையே படாதே.. அழியாச்சுடர்கள்   பக்கம் போனா… கிட்டத்தட்ட நூற்றுக்கும் மேற்பட்டப் படைப்பாளிகளின் படைப்புகளைப் படிக்கலாம். எத்தனை பெரிய சேவை!  

// அப்போது எனக்கு வயது இருபது, இருபத்தியொன்று. என் உடல், மனம் சார்ந்த அன்றைய வேதனைகளைக் கோபத்துடனும் வருத்தத்துடனும் புலம்பல் கடிதங்களாகக் கடவுளுக்கு எழுதிக்கொண்டிருந்தேன். அவை கிறுக்கல்களாகக் கைவசம் இருந்தன. வெளியே காட்ட யோக்கியதை அற்றவை அவை. தமிழில் என்னை வெளிப் படுத்திக்கொள்வது பெரும் திணறலாக இருந்த காலம் அது. அப்போது நான் தமிழை எழுதவும் படிக்கவும் கற்றுக்கொண்டு இரண்டு மூன்று வருடங்களுக்கு மேல் ஆகியிருக்கவில்லை. // 

இப்படிச் சொன்னவர் ஒரு பிரபல எழுத்தாளர். தன் முதல் மொழிபெயர்ப்பு நாவலை எழுதும்போது அவருக்கிருந்த மனநிலை இது. யாருனு சொல்லு பார்ப்போம். 

எனக்குத் தெரியும். சுந்தர ராமசாமிதானே? தோட்டியின் மகன் தமிழுக்கு வந்த கதையை அவர் தளத்தில் எப்பவோ படிச்சிருக்கேன். அதிலே இருக்கும் இந்த வரிகள்.

எப்பவோ படிச்சதெல்லாம் நல்லா நினைவிருக்கே… புத்தகத்தை வச்ச இடம் மட்டும் எப்படி மறந்துபோகும்?

ஆங்… இப்ப நினைவு வந்திட்டு. நேத்து பக்கத்துவீட்டுப்பெண் வந்து படிச்சிட்டுத் தரேன் அக்கான்னு வாங்கிட்டுப் போனா… 

இரவல் கொடுத்திட்டியா? ஏற்கனவே குடுத்தப் புத்தகங்களோட இதையும் சேர்த்திடு. கவிதையை முன்வைத்து  வலையில் இரவல் கொடுத்தப் புத்தகத்தின்நிலையை முன்வைத்து   இந்தக் கவிதையை செல்வராஜ் ஜெகதீசன் எழுதியிருக்கார்.

 ப்ச்! கேட்கும்போது எப்படி மறுக்கிறது?  

இல்லைன்னு சொல்ல வேண்டிய இடத்தில் இல்லைன்னுதான் சொல்லணும். செல்போனுக்கு ரீசார்ஜ் பண்றதா சொல்லி எப்படியெல்லாம் ஏமாத்த முயற்சிக்கிறாங்கன்னு சாதாரணமானவள் தன் அனுபவத்தைச் சொல்லியிருக்காங்க.

சரி, நான் இனிமே எச்சரிக்கையா இருக்கேன். இப்ப டீயைக் குடிச்சிட்டு தம்ளரைத் தாங்க. 

எங்க நம்ம வாரிசுகளைக் காணோம்? 

ரெண்டும் அத்தை மாமாகிட்ட இருக்குதுங்க. இதுங்களோட இருக்கும்போது அவங்களும் குழந்தை மாதிரி ஆயிடறாங்க. பாப்பாவும் அத்தையும் நண்டு வருது விளையாட்டு விளையாடும்போது வேடிக்கையா இருக்கு. 

எத்தனை வருஷமா இந்த மாதிரிப் பாடல்களும் விளையாட்டுகளும் இருக்கு. என் வானம் அமுதா கூட இந்த மாதிரிக் குழந்தைப் பாட்டுகள் பத்தி சுவாரசியமா எழுதியிருக்காங்க. 

குழந்தைகள் உலகம் தனி உலகம். அதுக்குள் போயிட்டா வெளியில் வரது கஷ்டம். 

 // நாம் ஏதோ ஒரு கோபத்தில்/அறியாமையில் குழந்தைகளுடைய பையில் காணப்படும் அவர்களின் விளையாட்டுப் பொருட்களான சோழி, தீப்பெட்டி, சின்ன வயர், பஸ் டிக்கெட், ஆணி, ரப்பர் பேண்டு, உடைந்து போன பேனா முதலிய பலவற்றை தேவையற்றது என தூக்கிபோட்டு விடுகிறோம். நாம் தூக்கியெறிந்தது வீணான பொருட்கள் அல்ல, குழந்தைகளின் கனவுகளையும், ஆசைகளையும். //

குழந்தைகளின் உளவியலாளராய் இருந்து மரணத்தின் போதும் குழந்தைகளுடனான பிடிப்பைத் தளரவிட்டிராத  ஒரு அற்புதமான மனிதரைப் பற்றிச் சொல்லும்போது கூடம் வலையில் இராம் கோபால் இப்படி சொல்றார். 

நீங்க அடிக்கடி வெளியூர் போயிடறீங்களா? பாப்பா எப்பவும் அப்பா அப்பான்னு உங்களைப் பத்திதான் பேசுறா. அப்பாவுக்காக ஏங்கும் குழந்தையின் நிலையை  வேதா.இலங்காதிலகம் தன் கவிதையில் நெகிழ்வாக் குறிப்பிட்டிருக்காங்க. இப்படியே விட்டா முகில் சுவாதி எழுதிய எலக்ட்ரா என்றொரு பீர்பாலின் பூனைபோல் ஆயிடுவா. 

 நான் மட்டும் என்ன அங்கே சந்தோஷமாவா இருக்கேன். என் நிலையும் சிட்டுக்குருவி விமலன் எழுதினதுபோல்தான்.  அதுக்குதான் வீட்டிலிருக்கும்போது அளவில்லாமல் பாசத்தைக் கொட்டுறேனே… பத்தாதா? 

இது நல்லா இருக்கே… நாளைக்கும் சேர்த்து இன்னைக்கே சாப்பிடுங்கிற மாதிரி! 

சாப்பாடுங்கவும் நினைவுக்கு வருது. இன்னிக்கு ஞாயிற்றுக் கிழமையாச்சே! என்ன ஸ்பெஷல்? 

ம்? இன்னைக்கு சைவச்சமையல்தான். 

இப்படிப் பழிவாங்கிட்டியேடி… 

காய்கறியில் அறுசுவையும் இருக்கு. அபாரமான சத்தும் இருக்கு. கலைச்சாரலில் அன்புடன் மலிக்கா எழுதியிருக்கிறதைப் படிங்க.

 அதுக்கு முன்னாடி இதமான அலைகள் யசோதா காந்த் எழுதியிருக்கிற இந்தக் கவிதையைப் படி.

ப்ச்! இப்படிக் கெஞ்சுறீங்களே… பாவமா இருக்கு.. போனா போகுது. இன்னைக்கு உங்களுக்காக  KFC ஸ்டைல் ஃப்ரைடு சிக்கன் செஞ்சி தரேன். 

உனக்கு செய்யத்தெரியுமா? 

இன்னிக்குதான் முதல் தடவை…  சஷிகாவில் மேனகா சொல்லித்தந்திருக்கிறபடி செய்யப்போறேன். 

அப்போ... இன்னைக்கு நான்தான் சோதனை எலியா?  சும்மா… சும்மா.. விளையாட்டுக்கு செல்லம்… 

என்ன நண்பர்களே... இந்த வாரம் உபயோகமா இருந்ததா?  ஒவ்வொருநாளும் தவறாமல் வந்திருந்தும் படித்தும் கருத்திட்டும் ஊக்கமளித்தும் சென்ற அனைத்து நண்பர்களுக்கும் என் அன்பான நன்றிகள். எனக்கு இந்த அரிய வாய்ப்பை வழங்கி, பல புதிய தளங்களையும் அறியும் வாய்ப்பை நல்கிய சீனா ஐயா அவர்களுக்கும், வலைச்சரக் குழுவினருக்கும், நம்பிக்கையோடு என்னைப் பரிந்துரைத்த வை.கோபாலகிருஷ்ணன் சார் அவர்களுக்கும் இதயபூர்வ நன்றிகள். அடுத்துத் தொடரும் நண்பருக்கு நல்வாழ்த்துத் தெரிவித்துக் கொண்டு மனநிறைவுடனும் மகிழ்வுடனும் விடைபெறுகிறேன் . வணக்கம்.


இந்த மலர்களைப் போல் நம் மனமும் எப்போதும் மலர்ந்தே இருக்கட்டும்.