சிரிக்கத் தெரியணும்

மற்றவர்களைச் சிரிக்க வைப்பது ஒரு வரம். அப்படி நகைச்சுவை மன்னர்களாக இருப்பவர்களை நேரில் பார்த்து பேசினால்் அப்படிச் சிரிக்க வைக்க எவ்வளவு ஆழம் தேவை என்பது புரியும்.

தமிழ் வலைப்பதிவுகளைப் படிக்க ஆரம்பிக்கும் போது தொடர்ந்து எழுதிக்கொண்டிருந்தவர் கைப்புள்ள மோகன்ராஜ். அவரது எழுத்துக்களில் இருக்கும் கவர்ச்சியும் எளிமையும் என்னைப் போலவே பலரைக் கட்டிப் போடுகின்றன.

அவரது தடிப்பசங்க என்ற தொடரை படிக்காதவர்கள் உடனே ஒரு நடை போய் முழுசும் படிச்சுடுங்க. எட்டாவது பகுதியின் சுட்டி இங்கே. (அப்படியே நூல் பிடிச்சுக்கிட்டே போயிடலாம், இவரும் இடுகைகளுக்கு லேபல் கொடுத்து வகைப்படுத்திக்கலை இன்னும்).

சாத்தான் குளத்து வேதங்கள் பதிவுக்குள் போய் விட்டால், பழைய இடுகைகளைப் புரட்டிப் பார்க்க ஆரம்பித்து விட்டால், அப்புறம் வலைச்சரத்துக்கு இடுகை முடிப்பது அவ்வளவுதான். எதைத் தொட்டாலும் துள்ளல் நடையில் தலைப்பில் ஆரம்பித்து கடைசி வாக்கியம் வரை மூச்சைப் பிடித்துக் கொண்டு படிக்க வைத்து விடும் இடுகைகள்.
மாதிரிக்கு மட்டும் ஒன்று

சும்மா டைம் பாஸ் மச்சி என்று ஆரம்பித்து இடுகைகளிலும் சரி, அவரது சிறப்புப் பின்னூட்டங்களிலும் சரி, தனி முத்திரை பதித்தவர் நம்ம லக்கிலுக். கலைஞரைப் பற்றிய இடுகைகளைக் (;-)) கூட விரும்பிப் படிக்க வைத்து விடக் கூடிய எழுத்து நடை. சிரிப்பாக எழுதுவது போலவே சீரியசான விஷயங்களை சொல்லி விட்டுப் போய் விடுவார். ஹாப் பாயிலின் புகைப்படத்தோடு ஒரு இடுகை

சொல்லவும் வேண்டுமா!