பூக்கடைக்கு ஒரு விளம்பரம்... (இது சம்திங்..சம்திங்..)

“இந்த பதிவுலகம் வந்ததற்கான முதல் நோக்கம் எப்படியாவது ஒரு ஆண்டுக்குள் 10,00,000 ஹிட்ஸ் எடுத்து தமிழ் மணம் உள்பட அனைத்து தரவரிசையிலும் தொடர்ந்து முதலிடத்தில் வகிக்கவேண்டும்”  அப்படிங்கிற ஆசையெல்லாம் இல்லங்க என் மூளை யோசித்ததை இந்த உலகம் வாசிக்க வேண்டும் என்று விளையாட்ட நுழைஞ்சேனுங்க...  (என் தளம் ஆரம்பிச்சி கொடுத்தவர் வேறயாரும் இல்லிங்க நம்ம வேடந்தாங்கல் கரண் தான் அவருக்கு ஒரு நன்றி)---- இனி என்கதை...

என் ‌நாட்குறிப்புகளில் புழுவாய் இருந்து... வெகுகாலங்கலாய் மௌனம் காத்து... தற்போது சிறகுவளர்த்து... வண்ணத்துப்பூச்சியாய் இந்த வலைப்பூக்களை மொய்த்துக்கொண்டிருக்கும் என் எழுத்துகளுக்கும், எனக்கும் அங்கீகாரம் தந்த இந்த பதிவுலக நண்பர்களுக்கும், இனிய தமிழ் வாசக நெஞ்சங்களுக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றிகள்...

வளர்ந்து வரும் தற்போதை நிலையில் மிகப்பெரிய பணியாக ‌வலைச்சர ஆசிரியர் பணியை தந்து அழகுபார்த்த மரியாதைக்குரிய சீனா ஐயா அவர்களுக்கு என் வணக்கங்களும்... நன்றிகளும்...

முதல் பதிவில் என் சுயபுராணத்தை அறங்கேற்ற வந்திருக்கிறேன்.. இதைப் படிக்கும் போதே ஒரு ‌வேண்டுகோள்... தயவு கூர்ந்து ஏதாவது ஒரு மனம்கவர்ந்த பதிவை சொடுக்கி அது எப்படியுள்ளது என்று கருத்து சொல்லிவிட்டுச் சொல்லுங்கள்...

மேல் நிலை வகுப்பு படிக்கும்போது சக தோழர்கள் கவிதை எழுதுவதைப்பார்த்து விளையாட்டாய் கிறுக்க ஆரம்பித்தேன்.  அது வளர்ந்து கவித்துவம் அடைந்து நாலெல்லாம் என் நாட்குறிப்புளிலும், வெள்ளைத்தாள்களிலும் அவைகளை சேகரித்து வைத்து பின்பு அவையே என் வாழ்க்கைப்பாதையை என்னை அறியாமலயே வசந்தகாலமாக்கியது.

என் கவிதைகளில் அதிகம் ஆட்கொண்டிருப்பது என்னுடைய வறுமையும், என்னுடைய இயலாமையும், என்னுடைய கோவமும்தான். என்னசெய்ய வறுமைக்கோட்டுக்மேல் செல்லலாம் என்றால் அது தொடும் தூரத்தில் கூட இல்லை. என்  கவிதையில் இருப்பது தனிஒருவனின் கோவமல்ல அது சமுதாயத்தின் கோவம்.

கவிதைகள் என்னை கவலைகளிலிருந்து காப்பாற்றுகிறது.. அவைகள் தான் என் உயிர்அணுக்களின் உற்பத்திக்கு தற்போது உறுதுணையாக இருக்கிறது. வாட்டம் தரும் வாடை காற்றில் நான் வாடாமல் இருக்கவும், ஏக்கம் தரும் உலக இன்பத்திலிருந்து என்னை ஒதுக்கி காக்கவும், வறுமைச்சூரியக் என்னை சுட்டாலும் அந்த வெப்பத்தை தனிக்கவும், வாழ்க்கையை வழிநடத்த தற்போது துணையாக இருப்பது என் கவிதைகளே...

பதிவுக்கு வந்துவிட்டேன்.... என் முதல் கவிதை இங்கே பகிர்ந்து கொள்வதில் நான் பெருமகிழ்ச்சி அடைகிறேன். 

சிறகுகள் எதற்கு பறப்பதற்கு...
சிகரங்கள் எதற்கு மிதிப்பதற்கு...
சமுத்திரம் எதற்கு குடிப்பதற்கு...
 
தூண்டுகோள்கள் தேவைப்படுவதில்லை
மின்மினிகளுக்கு...
 
உன்னை நம்பி தூண்டில்போடு
சிக்கிக்கொள்ளும்
சில சாதனைகள்...

ஒரு மாலை வேலையில் முதல் முதலாய் கவிதை ‌எழுத, நண்பர்கள் ஐந்து பேர் அமர்ந்து எழுதிய கவிதைகளில் என் கவிதை சிறந்ததென்று சான்று கிடைக்க என்னைக்கேட்காமலேயே மகுடங்கள் அணிந்துக் கொண்டு, சிறகு வளர்த்து கூட்டிலிருந்து வெளிப்படும் சிட்டுக்குருவிப்போல் இந்த பூமிப்பந்து முழுவதும் சிறகுவிரித்தது என் கவிதை... அன்றிலிருந்து தான் துவங்கியது என் ஜென்மமும்....

ஒரு கவிஞனுக்கு ஒரு சம்பவத்தை, ஒரு சூழலை, ஒரு நி‌கழ்ச்சியை அறிய வில்லை என்றாலும் அதனை கவிதையாக்கும் திறன் இருக்கவேண்டும்.  மரணத்‌தைப்பற்றி கவிதை எழுத நான் இறந்துப்பார்க்க வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லைதானே.... அந்த திறனுக்குள் தான் என் கவிதைகள் இருக்கும்.


என் தளத்தில் நான் முதல் பதிவாக வெளியிட்டது ஒரு கவிதைதான். இது என் காதலிக்கு திருமணம் நடப்பதுபோன்று மனநிலையில் எழுதப்பட்டது. காதலிக்கு கல்யாணம்... கண்டிப்பாக இதில் உண்மையான அனுபவம் இல்லை. இருந்தும் அந்த வலியை என்னால் அந்த கவிதையில் கொடுக்க முடிந்தது 

  

அன்றாட நிகழ்வுகள் தனக்கும் கவிதையை வைத்திருக்கும். அந்த நிகழ்வுகளின் தொகுப்பாக பல கவிதைகள்..  இவைகள் எல்லோர் வாழ்க்கையிலும் நடக்கும் ஒரு யாதார்த்த நிகழ்வுதான்.  பாரதி வன்மையாய் ஏசுவதற்குக்கூட கவிதையைதானே பயன்படுத்தினான். அப்படி தன்னைச்சுற்றி நடக்கும் நிகழ்வுகள் இங்கே கவிதையில் அடைப்பட்டுக்கிடக்கிறது... அவற்றில் சில உங்கள் பார்வைக்கு...

சங்கடம்,  

நண்பனுக்கான தகுதியிருக்கிறதா உனக்கு..  

இராத்திரி நேரத்து இம்சைகள்... 

கவிதையின் நிறம் சிகப்பு...

தன்னம்பிக்கை குறித்த கவிதை எழுதாமல் எந்த கவிஞனும் முழுமைப்பெற்றதில்லை. இந்த சமுகம்.. இந்த நாடு... இந்த சுதந்திரம்... இந்த வாழ்க்கை... எல்லாம் உருவானது. நம்பிக்கை என்ற ஒற்றை வார்த்தையில் தானே இந்த உலகம் குரங்கிலிருந்து தோலுரித்து மனிதத்தை உடுத்திக் கொண்டது..  இதோ என் தன்னம்பிக்கை குறித்த கவிதைகள்.

சிங்கத்தின் வம்சமே சீற்றம்கொள்..

இனி பூமி உன்னைச் சுற்றும்..

வேண்டாம் அந்த வாழ்க்கை...!

சேவல்களே உரக்க கூவுங்கள்..

கவிஞர்களின் உண்மையான சுபாவமே கோவம்தான். அதனால் தான் பாரதியின் கவிதைகள் இன்னும் அந்த சீற்றம் குறையாமல் இருக்கிறது.  என்னுடைய கவிதையும், கெட்டுக்கிடக்கும் சில அவலங்கள் மீது கோவப்படும். அந்த கோவத்தின் வெளிப்பாடுதான் இந்த கவிதைகள்...

ஒரு தவறை தாம் செய்தால் குற்றமற்றதாக நினைக்கிறோம். அதே தவறை பிறர் செய்யும் போது அதுமிகப்பெரிய குற்றமாக கருதுகிறோம். அதெப்படி ஒரே தவறு தனக்கும் மற்றவர்க்கும் வித்தியாசப்படும். இந்தகருத்தை மையப்படுத்தி நான் எழுதிய கட்டுரைகள்  நல்ல வரவேற்பு கிடைத்திருக்கிறது..  அவை 

என் தரப்பு நியாயங்கள்...!    ---2---, ---3---

 

கவிதை மட்டுமே எழுதிக்கொண்டிருந்த நான் வாசகர்கள் மற்றும், மற்ற பதிவர்களின் கவனத்தை ஈர்ப்பதற்காக கட்டுரைகள், வாரம் ஒரு தகவல், சினிமா விமர்சனம், நகைச்சுவைகள், மொக்கை பதிவுகள் என் ஜனரஞ்சகமாகவும் என்னை மாற்றிக்கொண்டேன்.  அதன் பிறகுதான் என் வலைப்பூ மணவீச ஆரம்பித்தது.. அவற்றில் சில உங்களுக்காக...

பொது கட்டுரைகள் ... 

உங்கள் முகமூடிகளை கழட்ட நீங்கள் தயாரா..?

வாரம் ஒரு தகவல் என்று தலைப்பில்... 

மணமகள் தேவை... உதவிக்கு நீங்க வரலாம்.. 

எப்படி பேர் வைச்சிருக்கங்க பாரு..

 நகைச்சுவை 

 கோமாளி செல்வாவும் விண்டோசும்...!

இன்னும் நிறைய வந்துக் கொண்டிருக்கும் உங்களின் ஆதரவு இருந்தால். 

ஆரம்பத்தில் தடம் தெரியாமல் சென்றுக்கொண்டிருந்தேன். மற்ற பதிவுகளை படிக்கும் நேரமும் எனக்கு கிடைக்காமல் இருந்தது. அதன் பிறகு மூத்த பதிவர்கள் நண்பர் ‌தொப்பி தொப்பி, கே.ஆர்.பி.செந்தில், பனித்துளி சங்கர், ரஹிம் கஸாலி போன்றோரின் பதிவுகளை படித்தபின் நாமும் தரமான பதிவுகளை தரவேண்டும் என்ற நோக்கில் பதிவிட ஆரம்பித்தேன். 100-க்கு 90 சதவீதப்பதிவுகள் சொந்தப்பதிவுகளாக இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்கிறேன். காபி டூ பேஸ்ட் பதிவில் எனக்கும் அதிக ஆர்வம் இல்லை அது நம் தனித்தன்மையை எடுத்துக்காட்டாது.

 

ஆகையால் தோழர்களே  பதிவுளகில் ஒன்று கூடி தமிழ் பருகுவோம்... நட்பு வட்டத்தை வளர்த்துக் கொள்வோம். பகைவளர்த்து எல்லைவகுக்க நாம் என்ன காட்டினமா... கற்பனைக்கும் கருத்துக்கும் மட்டும் செவிச்சாய்ப்போம்... 
பிறகு இந்த தமிழ் வலைப்பூ உலகமெங்கும் அடர்ந்துப்படரும்.....


நன்றி..! வணக்கம்..!
 
கவிதை வீதியில் இன்றை பதிவு : வானம் வசப்படும்...

 

அன்புடன் # கவிதை வீதி # சௌந்தர்
அறிமுகங்களுடன் நாளை சந்திக்கிறேன்...